Elsewhereonthecamino2

Woensdag 27 juni2018
Lires- Muxia
15 km

We moeten vandaag terug vanuit Muxia naar Santiago, er gaat maar 1 x pd een bus om 14.30 uu, daarvoor is het  nog 15 km lopen 7.30 uut. Ontbijt 8 uut lopen jippie de laatste keer!.
Geen stops dus broodje en genoeg wAter in de tas. Om het af te leren nog een giga klim maar opeens na twee uur lopen staat er midden in het bos opeens een oudere dame met koffie, geweldig, een donativo en ze heeft zelfs een stempel, die moer er natuurlijk nog bij! Als we verder lopen zegt ze ook nog ‘doei’ , we zijn bijna thuis!
Nog maar 4km roept ze ons na en na de heuvel alleen nog maar dalen!
Dat laatste klopte, en hoe, nog e en een enorme aanval op onze scheenbenen en liezen, maar de afstand is nog 6:5 km…..
Muxia is een heel ander stadje dan Finisterra, minder toeristisch maar ziet er erg uitgestorven uit. We zoeken eerst uit waar we op de bus moeten stappen, we dan hebben we nog 2.5 uur. We komen Reinier en Carlos weer tegen, zij waren eerder vertrokken. Er is niets te beleven in het stadje alleen een mooie kerk op een berg met een prachtig uitzicht……., nou we zijn alle vier helemaaal klaar met klimmen dus Huub en ik gaan een terras zoeken, de mannen hadden al geluncht. Als wij aan ons glaasje wijn met olijfjes  zitten komen de rwee Australische dames langs die vannacht opbij ons op de kamer  lagen maar al sliepen we hadden ze alleen vanochtend even gezien.
Ze schuiven bij ons aan
 en we hebben een erg gezellige lunch met elkaar. Zij, 65 jt en eind 50, hebben zes weken gelopen ook vanaf stJPdP. Ze verlangen naar huis naar man en. Kinderen. Ze vinden het geweldig dat Huub een week mee heeft gelopen. Een van de dames had geprobeerd haar 21 jr dochter ook voor een week over te laten komen maar die had gezegd, doei ik ben niet gek ga echt geen week lopen!
De busreis naar Santiago duurt 1,5 uur en zit stampvol met pelgrims en rugzakken.bijna iedereen vertrekt morgen of vrijdag naar huis.
Vanaf het busstation zoekt Huub uit hoe we bij ons hotel moeten komen, heerlijk zo’n personal assistant,  ik mag gewoon op een bankje gaan zitten😎.
Nog een kwartiertje met een bus en we zijn in ons hotel vlak bij het vliegveld met een brengservice. We moeten morgen om 5 uur op het vliegveld zijn want we vliegen om 7 uur.
Om het af te leren gaan we nog een maal aan de vino blanco met tappa’s en dan vroeg naar bed.

Dinsdag  26 juni 2017
Fisterra –  Lires
15 km

We doen het een beetje rustig aan, 7uur de wekker, 8 uur in barretje aan het ontbijt en rond half 9  beginnen we aan onze etappevan vandaag, naar de kaap en daarna ri Muxia, hoort niet echt bij de originele camino maar door de toeristische aantrekkelijkheid als extra aan de camino toegevoegd.
We hebben nog twee dagen dus doen het rustig aan.We wNdelen dus eeersstt naar de kaap. Het is 16 gr. Geen zon maaarr de mist is weg dus we hebben goed zicht. We klimmen weer gestaagd omhoog en hebben mooie uitzichten. Na 3 km bereiken we de paal met km stand 0,00  en natuurlijk ga ik op de foto! Dan lopen we langs het lichthuis naar de echte kaap. Eeen klif met allemaal rotsen en geitenpaadjes, er lopen echt geiten. Her en der pelgrims van het uitzicht te geniete en ws hun pelgrimage te overdenken. Ik vind het vooral leuk om hier samen te staan met Huub  maar voor mij was de aankomst in Santiago toch veel specialer, dat hoorden we later ook van anderen. Huub  klautert nog helemaaal naar beneden maar ik waag mij daar niet aan.
Overal liggen hoopjes as, en ook vandaag zijn er mensen schoenen of andere spullen aan het verbranden.
Als we teruglopen komt er net een bus met toeristen aan die zich allemaal verdringen bij het paaltje met 0,00 km om daar op de foto te gaaan. Ik ben blij dat we deze hoos net voor waren. Er staan ook opeeens allerlei souvenir tentjes, daar koop ik wel eeen paaltje met de 0,00 km😎. 
We klimmen nog een heel stuk omhoog om de kustroute vercer te vervolgen en lijken prachtig uit over de kaap. De route gaat dan weer steil naar beneden, voor mij haast niet te doen en Huub krijgt behoorlijk last. Van zijn scheenbenen. We besluiten dolor te steken naar de bosroute die meer landinwaarts ligt. Err. Komt ons een wandelaar tegemoet en opeens hoor ik ‘ halloo Elsa’ de Duitse zuster Monica, van zeker twee weken geleden.  Haaar vriendin/ collega Claudia is al naar huis maar zij had nog geen zin en is nog gebleven. Morgen vliegt ze naar een vriendin in Porto waar ze nog een weekje vakantie gaaat houden. Ze loopt nog een stukje mee en vindt het zo leuk dat ze Huub oook heeft ontmoet, had ik natuurlijk verteld, en als we afscheid nemen maakt ze nog een selfie van ons drien om naar Claudia te sturen.
Ondertussen komen we weer bijna langs Fisterra, we hebben 10 km gelopn, het is al 12 uur, we hebben. Eigelijk geen zin eer om nog 13 km te lopen en nemen een taxi…..
We hebben in een herberg op een 4 pers kmr gereserveerd. Het is ook een hotel dus alles ziet er prima uit.
Om 16 uur gaat dezon schijnen is voorspeld dus plannnen we dan naaarr het strand te gaan wat op 600 m zou liggen. Nu kennen we ondertussen de Spaanse afstanden maar in dit geval wijkt het wel heel veel af 2 km en veel dalen dus straks weer klimmen. Het is een heel pittoresk dorpje en het strand is een prachtige. baai met 1 geweldige tappabar en de zon schijnt!!
Rogier en Carlos zouden in Finisterra blijven maaar daar verveelden ze zich en wilden toch lopen. Huub kon nog net de laatste twee bedden voor hen reserveren. Toen wij bij de tappabar aankwamen waren zedaar net gearriveerd. Eerst lekkker geborreld en toen zijn de 3 mannen nog gaan zwemmen.
Uiteindelijk tot 20,39 uur daar blijven zitten en van de zon en het uiitzicht genoten e ht een  mooie afsluiting.
Bij de herberg ook nog tot 22.30 uur buiiten kunnen zittten. De zonsondergang helaas net niet kunnen zien door eeen wolkenband.

u

Maandag 25 juni 2018
Hospital – fistera
27 km!

De wekker op ons slaapzaaltje loopt om 5.30 uur af. 1km verder de berg op, wel al op de route, werd ontbijt geserveerd vanaf 6 uur. Met ieder nog een extrastokbrood in de tas gaan we op stap.eerst volgende barretje pas over 14 km. Huub wilde deze eerste deel van de etappe met de 2nl mannen, Reinier en Carlos lopen. Zij hadden  wat meer tijd nodig dus ik vertrok om  6.30 als eerste. Dikke mist die af en toe ook wat miezerde 16 gr. Ik liep heerlijk na die warme dagen, zag alleen weinig van de omgeving maar we liepen hoofdzakelijk door een dennebos en naar benden met maar een paar valsplatte klimmetjes, ondanks het weinige zicht toch erg mooi.
Na 2 uur haalden de drie mannen mij in een stevig marstempo  zij waren om 7 uur vertrokken. Uiteindelijk kwam ik 15 min later bij de eerste fourage stop aan, tijd voor een chocolade croissant. Het dorpje Cee ligt ook al aan de atlantische oceaan maar helaas was er door de mist tijdens de afdaling weinig van te zien. De tweede helft van de etPpe blojft Huub een beetje bij mij in de huurt. We steken nog een landrong over met een klein bergruggetje en lopen dan weer langs de zee en nu in de baai waar ook fisterra ligt. Eerst wat op niveau later op strand niveau, het is weer een erg mooie wandeling jammer van de mist die blijft hangen maar wel een heerlijke wandel temperatuur.
Het stadje ligt dus aan de baai, heeft 15 herbergen en wij vinden er 1 die voor 3 eu pp extra ook nog een 2 pers kmr vrij heeft met badkmr handdoeken en opgemaakte bedden, heerlijk!
Aan het eind van de middag lopen we in lange broek en vest, 16 gr ,naar de haven en kijken daar wat rond oa bij de. Visagslag waar nog druk gehandeld wordt.
Een pelgrimsmenu, natuurlijk met vis.
We hebben nog niet genoeg gelopen 😎 we hebben allebei wel zware benen, dus lopen we de pier nog af, nog steeds wat mistig een vlakke zee en nTuurlijk geen zuchtje wind. Ce sunset cruisse ligt er werkeloos bij.
Morgen naar het echte einde van de wereld Cap Finisterrua.

Zondag 24 juni 2018
Santa Marina – Hospital 
17 km

Een bloedhete en onrustige nacht, een terras onder het raam waar het heel gezellig was, ik hoorde een bekende stem, en een pelgrim die tot twee keer toe aan het slaapwandelen ging en daarmee de hele slaapzaal op zijn kop zette!
Toen we vanochtend om 6.30 starten was bet al 19 gr en erg vochtig dus het voelde al snel behoorlijk warm aan.
Vandaag ook weer een prachtige tocht, eerst nog een lekker klimmetje vooral al je een beetje brak bent😎, ik niet hoor!
Eerste stop voor ontbijt ziu pas na 9 km zijn. Dus Huub had een stokbrood met chorizo geregeld om de eerste uren door te komen. Verder vandaag onze camelbacks tot de nok toe gevuld en dat was hard nodig want we moesten eerst een behoorlijke klim maken voordat we in de daalstand mochten.
We lopen in een wAt opener landschap en hebben regelmatig mooie vergezichten.
We lopen vandaag maar 17 km de dan.volgende herberg is pas na 14 km dat vonden we een iets te grote uitdaging…
We komen de hele dag mensen uit de herberg van gister tegen rn ook Huub zijn terrasvrienden. We lopen stukjes samen , stukjes alleen of even met anderen op.
Na het ontbint is Huub weer topfit, maar constateert wel dat hij her en der behoorlijk spierpijn heeft, hij loopt op gewone schoenen met gewoon enkelsojes en dat gaat , boven mij. Verwachring, erg goed.
We hadden de herberg gereserveerd, 1 en maaar 18 bedden  ook 2 nl mannen, 2 duiitse jongedames, en 1 uit Hongarije waar Huub gister zo n plezier mee had komen hier ook e borrelen en eten met elkaar wat erg gezellig is.
Morgen gaat iedereen in 1 keer door naar Fisterra  is wel 27 km en volgens de een klimmen en dalen en volgens de ander alleen dalen en vlak. We zullen zien, het wotdt morgen maar 20 gr dus ik ga er voor!
6 uur ontbijt 6;30 uur op pad.

Zaterdag 23 juni 2017
Neigero – Hospital
19 km

Weer een hete dag, maar er is deze keer wel een windje.
Weer  behooorlijk klimmen maar nu niet van die lange steile stukken maar een beetje geleidelijk en afwisselend. We lopen veel door bospaadjes eat lekker is want rond een uur of 12 tikken we al bijna de 30 gr aan.
Dan gaat de route door wat opener terrein en lopen we de laatste 5 km in de volle zon.
Huub was vooruit gelopen want mijn tempo lag behoorlijk laag… de hele dag ging het met lopen en de warmte goed, ik had zeker 3 liter water gedronken, Huub appte dat het koude biertje klaarston waar ik veel zin in had maar bij aankomst werd ik echt niet lekker, duizelig dus  zonder biertje heb ik  eerst een paar uur op bed gelegen en toen was ik er weer?!
De herberg was 1 chaos en bloed heet ook buiten was het om 22 uur nog  28 gr.
Huub trof twe  Nl mannen die hij ook al in het vliegtuig gezien had waar hij het gezellig mee had en later groeide dat groepje met allerlei nationaliteiten en bleef het nog lang gezellig in Hospital!

Vrijdag 22 juni 2018
Santiago de compostella – Renairo
22km

Om 6.45 uur zetten wij onze eerste stappen op de Camino Finisterra. Zonder ontbijt, ik dacht dat scoren we wel onderweg.
De route staduitwaards  was prima binnen een half uur liepen we al in de eucalyptusbossen. Lekker berg afwaarts, temp 17 gr veel geuren van allerlei bloemen en bos.
Erg rustig en weinig mensen niet commercieel en dus ook minder barretjes. Gelukkig had Huub nog een restje M&m’s in zijn rugzak voor een shotje suiker want uiteindelijk pas na tuim 8 km het eerste barretje en dus ontbijt.
Daarna een behoorlijke klim Huub ging vlot naar boven, ik een stuk minder en had ook behoorlijk last van de warmte eigelijk ook mijn eerste wandeldag boven de 22 gr.. we liepen gewoon lekker ons eigen tempo, en boven op de berg had hHuub een heerlijk koud betonnen bankje in de schaduw voor mij gereserveerd.
Ook qua lunch was het even zoeken. We moeten morgen iets beter ons eten plannen en niet uitstellen tot het volgende barretje want daar kan op deze camino maar zo 1,5 uur lopen tussen
Zitten. Huub loopt nog een stukje op met een Amerikaanse priester die de camino loopt nav de dood van zijn broer, ik moet geen dintgen uitstellen het kan maar zo afgelopen zijn, hij loopt 30-50 km per dag en had van  stJPdP naar S gelopen in 24 dagen, hij had dus nu tijd overo en liep daarom ook nog maar even naar Finesterra.
We zitten in een prima herberg met echte handdoeken, Huub ligt boven mij!
Net even boodschapjes gedaan en een stokbroodje voor onderweg gekocht. Terasje, pergrimsmenu.
We gaan morgen weer vroeg lopen want het wordt morgen 33 gr dus vroeg naar bec.
 De herberg voor morgen is gereserveerd dus dat is relaxt.

Donderdag 21 juni 2019
Santiago 

Gisteravond had ik nog even contact met Huub maar goed ook want ik had in mijn hoofd dat hij om 10 .30 aan zou komen maar hij vertrok om 1030 uur uit Amsterdam…. Het plan wat we hadden was  vandaag nog 10 km te gaan lopen heb ik toen  geschrapt ook omdat het vandaag weer erg warm zou worden. Ik kon mij. Hotelkamer nog en nacht bij boeken.
Vanochtend moest ik wel verhuizen naar een kamer met twee lossse bedden, had net er graag voor over anders hadden we samen in een twijfelaar moeten liggen…..
In afwachtingg van Huub ben ik vandaag toch  aar het museum van modernekunst gegaan. 
Aardig en, een mooi gebouw.
Om 13-45 stapte Huub uit de bus en zijn we eerst gaan lunchen. Toen even naar het hotel, siësta, eind van ce middeag  de stad wezen verkennen, laatste stukje van mijn aankomst gelopen naar het plein, nu samen op de foto voor de kathedraal, Huub zijn eerste stempel opgehaald, de kathedraal bekeken en ook nog even langs bij Jacobus.
Gezellig zo om dit samen te doen.
Verder door de stad geslenterd, terrasjes gedaan veel olijven gegeten en tot slot een heerlijke pizza. Eigenlijk wel heel reLaxt om zo ins weekje te beginnen.

Morgen half zeven de wekker en 7 uur lopen!

Woensdag 20 juni 018
Santiago de Compostella
7 km

Wordt weer  een bloedhete dag en ik besluit  voor de derde keer naarde mis te gaan, wat een motivatie!!
Ik lummel wat rond, onbijtje, kofffie dan om 10.30  zit ik al in de kerkbanken, ik ben niet de eerste maar zit wel op de eerste rij. Ik werk mijn blog wat bij, niet zoals het hoort maar. Ik zie dat allle vroege pelgrims wat zitten te app en of te schrijven en wij zijn teminste stil en dat kan je niet van iecereen zegggern ongeveer elk kwartier komt er en oproep uit de luidsprekers silencio por favor! Het loopt weger helemaaal vol veel staplekken en op elk richeltje van de pilaren zit wel iemand.
De non gaat weer met ons oefenen etc. 
Tijdens de mis zijn nu ook  andere vooorgangers naast het vaste team 
, ik denk de Argentijn maar ook een Amerikaan, dus ook stukjes in het Engels. 
En ja hoor drie maal is scheepsrecht, na de commiunie wordt iecereen verzocht  op te staan en er komt een  groepje mannen in actie de de touwen van de Botafumeiro begint te ontwarren, ik zit echt eerste rang, bij toeval aan de goede kant, had gekeken naar de zon inval.
Het vat wordt ontstoken, het schijnt ongeveeer 1,5 m hooog te zijn en krijgt van een hulpje een zwieper in de goecde richting en de mannen beginnen aan de touwen te ‘luiden’ wat zo te zien nog een zware klus is. Het is muisstil, de non begint te zingen onder begeleiding van het orgel het is prachtig, ik weet nog niet wat het betekent dit ritueel maar later lees ik dat het ter verdrijving van geesten en geuren van de pelgrims was….
De Botafumeire zwiept met eeen gangetje van 70 km boven onze hoofden, geweldig dat ik het life gezien heb!
Lunchen is hier in de stad al snel een halve maaltijd, reen broodje is er niet te krijgen dus ik koop bij een supermarkt een broodje, bruin! en een pakketje zalm……
Ik heb eigenlijk weinig zin de stad verder teverkennen, heb nog eeven de gedachte aan het museum met moderne kunst maaarr. Datis zo’n andere sfeer op deze trip dat ik dat toch maar links laat liggen. Slenter nog watdoor de oude straatjes, probeer nog een leuk en licht souvenir te scoren maar ik wordt gek in al die winkeljes. Loop nog even naar het aankomstp,ein en ziedaar het treintje voor de stadsrondrit staan, heis dertussen bloed h en eeen uurtje winden cultuuur snuiven lijk mij wel dus ik hobbbel een uur dooo de stsd. Aaardig maaar niet schokkend.
 In het hotel bekijk ik de plannen voor morgen . Ik heb de laatste dagen regelmatig contact gehad met Huub. Er rijdt een bus van het vliegveld in een. Half uur naar een. Pp,eein hier 300 m vandaan dus we zien elkaar morgen op Place de  Galicia!

Dinsdag 19 juni 2019
Santiago de compostella
5 km😎

Vandaag proberen uit te slapen maar het vroege ritme zit er gewoon in maar wel lekker blijven liggen tot 8.30 uur. Vannacht een heel vertrouwd geluid een kerkklok die zich elk kwartier meldt
Mijn eerste doel is vandaag mijn Compostela ophalen. Dit blijkt vlak bij het plein te zijn. Ik heb gelezen dat er soms rijen staan van twee A3 uur maar ik heb geluk ik hoef maar 15 minuten te wachten.
Een enorm Pelgrimms bureau met wel 15 loketten alsof je bij het gemeentehuis staat er verschijnt een nummertje op het scherm en dan mag je naar binnen. De man bekijkt mijn stempelkaart aandachtig en stelt wat vragen en dan word ik goedgekeurd! Er komen nog wat stempels bij en dan schrijft hij mijn naam op de Compostela gewoon een blocnote maar toch het is een mooi document  En ik kan het aan mijn cv toevoegen😎
In het zelfde gebouw is de huiskamer van de lage landen gevestigd. Dit is een huiskamer gerund door vrijwilligers van het Nederlands genootschap van Sint Jacob. Je kan daar binnen lopen voor een kopje koffie even bijkomen en om je verhaal kwijt te kunnen dus ik ga daar ook maar even  kijkje nemen. Wordt hartelijk ontvangen met inderdaad een kopje koffie, en al snel volgen er meer pelgrims. Een vrouw die 1 maart is vertrokken uit Nederland, en echtpaar die gestart is In Verzeley, en een jongeman die de camino Potrugues heeft gelopen. Lekker om even Nederlands te spreken en leuk om elkaars verhalen te horen. Grappig ook om te merken hoe iedereen het toch op een andere manier heeft ervaren. We krijgen nog een mooie tekst uitgereikt en vertrekken dan naar de kathecraal om te pelgrims van 12 uur bij te woNen. Ik raak de andere kwijt in de drukte en als ik bij De carhedraal kom staat daar een enorme rij. Ik onbenul loop er gewoon langs want ik denk dat dat is om te bezichtigen. Dit blijkt dus niet het geval te zijn allemaal voor de mis….    Met een stalen smoel schuif ik aan voor aanin de rij. Het zit al bomvol en ik vind nog een plekje ergens achter aan.
Uiteindelijk staan de paarden ook vol en zit men overal op de grond.
Eerst worden er wat mededelingen gedaan in verschillende talen door de genootschappen dan komt er een non die het welkomstlied met ons gaat oefenen en dan begint de mis. Volledig in het Spaans ik kan Volgen dat het over de aankomst van de Pelgrims gaat is te verwachten natuurlijk.
Het duurt ongeveer anderhalf uur omdat ook iedereen nog ter communie kan.
Het wierookvat, de attractie van de mis, wordt niet gebruikt.
Tot voor kort werd dit elke mis ingezet maar tegenwoordig moet ook hiervoor betaald worden  400 euro
Ik had begrepen dat alle namen van aangekomen pelgrims die dag voorgelezen zouden worden maar ik heb dit niet kunnen ontdekken dus ik ga het nog een keer proberen bij meest van 19.30 uur.
Ik ga lekker lunchen op een terrasje ondertussen is de temperatuur aardig opgelopen naar bijna 30°.
Aan het eind van de middag ga ik weer richting de kattendraal want er staat mij nog één ding te doen langs het graf van de heilige Jacobus. Ik had hem deze ochtend al kunnen zien maar dat heb ik even gemist achter het altaar is hij in het goud te zien.
Je kan er achter langslopen via een heel smal trapje  en gangetje om zijn achterhoofd te kussen dat wil je natuurlijk ook meemaken, want hier gaat het natuurlijk om bij heel veel pelgrims boetedoeningen doen.  Ij Jacobus.
Onder in de kerk kan je ook nog een blik werpen op de crypte.
Ja, het blijft een discussie of hij er nu wel of niet echt ligt maar dat maakt voor de pelgrims niet uit, dit blijkt ook niet een karhecraal van God te zijn maar van Jacobus.
De avondmis is wat anders van sfeer ik het  is alminder vol althans alle zitplaatsen zijn bezet, deze keer geen nom maar een monnik die zingt, prachtig.
Ik kan weer mijn naam niet ontdekken wel worden de landen genoemd die vandaag aangekomen zijn.
Achter mij zitten twee Nederlanders die weten te vertellen dat morgen om 12.00 uur het wierookvat wel ingezet wordt er schijnt een pastoor uit Argentinië te zijn met een groep die de mis van 12 uur heeft ‘geadopteerd’. Nou misschien ga ik dan nog wel derde keer….
Ik ben blij dat ik een dag extra in Santiago heb, kan alles op mijn gemakje doen wat ik wil, want anders zou het morgen alweer lopen zijn, en. Oookk heerlijk dat mijn hotel zo midden in het centrum ligt
     

Maandag 18 juni 2018
O Perdouzo- Santiago de compostelle
18 km

Laatste dagje, ik heb er zin in, ik ga het op mijn gemak doen dus eerst maar eens een ontbijtje en ik begin pas om 8.00 uur te lopen.
Ik stel mij in op een ongezellige wandeldag qua omgeving. Stad in en uit is nooit leuk is mijn ervaring maar dat valt alles mee.
Vandaag nog veel mooie heuvels, bossen, boeren gehuchtjes en zelfs nog een paar stevige klimmetjes.
Echte pelgrims weinig te bekennen, en als ik ze zie denk ik dat ze wat stilletjes zijn, onder de indruk van de laatste dag?
Ik word nog wel ingehaald door een groep die achter een kruis aan lopen met een voorbIdder. Ze laten veel Spiritussen santiussen horen, ja realiseer ik mij we gaan vandaag voor Het echie!
Ik hoor de hele dag wel verkeer en koop zelfs in de aanvliegroute van het Airport maar pas zo’n 5 km voor het einde begint de bebouwing.
Deze keer ben ik daar blij mee.
Het is weer erg inspannend lopen voor mij in de stad met al die op en afstapjes het felle zon ligt en donkere schaduw. En ja hoor het is mij deze trip nog niet overkomen maar op een don richeltje bij een stoepdeksel ga ik onder uit. Behoorlijk door mijn enkel gezwikt en een geschaafde knie maar gelukkig is mijn apparatuur nog heel. Vlakbij staat een bankje en daar ga ik eerst maar eens even rustig zitten en mijn knie desinfecteren.
Nou lopen gaat nog goed dus ik ga rustig verder. Ik kijk naar de bewoners van Santiago en denk, sinds het nou aan mij dat ik iets heel bijzonders heb gedaan😎, niet dus maar dat snap ik ook wel als je elke dag om die rugzakken en stokken moet manoeuvreren.
Ik kom in de oude stad en die ziet er prachtig uit, bij elke hoek of elke pleintje denk ik nu ben ik er maar dat vergt toch nog wel even wat geduld want je word de hele stad door geleid en regelmatig op het verkeerde been gezet door allerlei kerken maar dan sta ik toch op eens voor de achterkant van de katthedraal. Dan nog in een door een donkere poort afdalen en langs een  en doedelzakker en dan sta ik toCh evht op Plaza. Abradoiro voor de kathedraal.
Komt er gelijk een toerist op mij af en vraagt bent u een echte peglgrim, nou daar heb ik dus even geen zin in en wil eerst alles eens op mij in laten werken en ik ga midden op het plein tussen allerlei andere pelgrims zitten. Ondanks dat kathedraal in de steigers staat wil ik natuurlijk toch op de foto en vraag een jongeman die ook bezig is met zijn Sitinn foto’s van mij te maken en ik maak weer foto’s van volgende die aankome.
Al met al zit ik er zo’n twee uur, mijn tocht te over denken, het moment te ervaren, lekker rond te kijken, filmpje maken, trots en voldaan!
Dan ga ik mijn hotel opzoeken dit ligt op 150 m Van deKathedrraal in een heel oud pand. Een erg gezellig kamer, enige nadeel is op de derde etage zonder lift maar eigenlijk deert mij dat niet meer met deze conditie😎
Ik installeer mij wat, meld mij op FB,  heerlijk douchen met echte handdoeken, loop nog wat door de stad en vind een leuk terrasje waar ik heerlijk gegeten heB. 
      

Zondag 17 juni 2018
Aezua – o  perdouzo
19 km

Met Koreanen op de kamer hoef je nooit je wekker te zetten, ze zijn altijd vroeg! Waarom?
Ik besluit niet in het hostel te ontbijten, de toast ruikt wel erg aangebrand… ik ga eerst 5 km lopen.
Ook hier weer door een half verlate wijk de stad uit. Het blijft een erg mooie route , heuvels, veel bos , af en toe nog een klimmetje maar voornamelijk naar beneden. Ik zie weinig echte pelgrims, waar die toch zijn gebleven? Weet wel van vorige week dat veel mensen in het weekeind in S aan willen komen.
Eigenlijk dus weer hoofdzakelijk spanjaarden onderweg ik spreek niemand behalve Rienke en Wijnand voor hun verjaardagen. Van beide hoor ik dat het geen buitenfeestje wordt de koudste dag in 3 mnd in nl, zielig……
Nee dit is naruurlijk echt niet leuk voor jullie!
Al met al heb ik een lekkere wandeldag, en ondanks de afstand ben ik al om 13 uut bij de herberg waar we nu nog maar met z’n. 10en zijn op 40 bedden dus het is echt rustig!
Vanmiddag het stadje ingelopen voor een broodje maar het bleek dat ik ook een pelgrims menu kon krijgen dus heerlijk buiten gegeten met wijntje erbij, net vakantie😎.
En morgen Santiago!

Zaterdag 16 juni 2018
Melide – Arzua
14 km

Uit Melide vertrokken, een rare stad, de helft van de panden staat leeg. We worden de stad uitgeleid middels een erg steile klim langs het kerkhof. En ook weer heel steil dalen, haast niet te doen maar goed dan sta ik weer op het platteland. Ziet er nog mooier uit door de blauwe lucht en de zon. Ik heb vandaag ook voot het eerst het ideen dat het zomer is en dat ik in een zuiderlijk land ben, ik hoor heel veel krekels en ruik veel eucalyptusbomen. Het is weer druk op de camino, veel dagrugzakjes. Ik groet ze uit principe niet met buen camino maar gewoon holla😜
Als ik aan mijn ontbijtje zit, een enorme chococroisant, moet ik aan de 4 dgse denken, er gaan twee zingende groepen voorbij, het moet niet gekker worden. 
Er zijn veel klassen scholieren op de camino, lijkt we een verplicht schooluitje.
Tja het sfeertje is echt anders, ik spreek eigelijk niemand, dus veel zin om op mijn gemak naar S te lopen heb ik eigelijk niet meer, ik ben wel een beetje klaar met dat getut van 10-15 km per dag. 
Ik kijk of ik mijn hotel in  S een dag kan vervroegen en dat lukt! Fijn nu nog maar twee dagen naar Santiago, dat voelt een stuk beter!
In het bos staat opeen een doedelzakker en een trommelaar te spelen, 4dgse?! Ach eigelijk ook best we gezellig.
Het gereserveerde hostel ziet er geweldig uit. Ook hier tref ik het niet, op mijn kamer komen nog 4 Koreaanse dames, moeilijk contact mee te krijgen, spreken nauwelijks Engels. sMiddags heb ik al een eetentje gevonden waar je de hele dag kan eten, toen zag het er gezellig uit maar al ik er om 18.30 kom zitten er alleen maar 4 locals domino te spelen en de kaart blijkt gewoon uit broodjes te beztaan dus ik vertrek weer. Lastig hoor die grotere steden ik kan weer niets vinden dus maar weer het supermarktmenu, salade en yoghurt….

Vrijdag 15 juni 2018
Portos – Medice
19 km

Ik werd met hanengekraai wakker vanochtend, dit bleek de ringtoon van mijn Franse kamergenoot te zijn. In goed overleg hebben gisteravond de wekker gezet op 6.45 uur we wilden om 7.00 uur ontbijten.
Ik pak mijn rugzak in inclusief mijn poncho want gister waren de voorspellingen voor vandaag  mooi weer maar het miezert wat dit duurt niet lang maar het blijft raar wwer, drukkend wArm, koude frisse wind en dan weer 3 spetters.
Nou ja er zijn ergere dingen en ik heb wel weer zin om te gaan lopen na al het gedoe van de laatste dagen.
Ik bedank mijn herbergier nogmaals voor alle goede zorgen en ga op pad.
Na ongeveer 3 km loopt Jean Louis mij achterop want zo blijkt hij te heten en hij is opeens heel spraakzaam. We lopen gezellig een half uurtje samen op en duiken dan de Pharmacia in want hij heeft pleisters nodig en ik wil even kijken of er nog meer te doen is aan de bulten. De dame zegt dat ik de goede zalf heb en dat het verder vanzelf over moet gaan eventueel tegen tegEn de jeuk …… ik kan even niet op de naam komen Maar dat slik ik al tegen de hooikoorts en ik heb ook niet veel jeuk, had uit voorzorg de dosis al verdubbeld  😎 
Op een terras wordt Jean Louis geroepen door een stel fransozen  waarmee hij koffie blijft drinken. Ik krijg van hem nog een tubetje tegen deg jeuk wat heel erg goed moet helpen, ook weer superlief dus.
Ik loop alleen verder door mooi landschap het doet me een beetje aan Limburg denken iets steilere heuvels maar veel Holle wegen , galicië blijft mooi om in te lopen. De boeren gehucht en veranderen iets, op het plein in het midden staat nu een kruis en is een pleintje. De kerkjes zijn er nog steeds hetzelfde ,  Verschil is wel dat ze nu open zijn er moet namelijk veel gestempeld worden en in alle kerkjes zit een vrijwilliger die dat doet, men verwacht dan wel dat je iets in de collectebus doet en terecht.
Ik merk wel dat ik een dagje niets heb gedaan want het lijkt wel of mijn kuitspieren wat korter zijn geworden.
De geadviseerde herberg ziet er goed uit een ruime kamer met maar 6 stapelbedden Dus voldoende ruimte om je spullen kwijt te kunnen.
Ik spreid mijn poncho uit en gooi daar de inhoud van mijn rugzak op, ik ben toch nog wel een beetje neurotisch….
In deze stad moet je heel goed inktvis kunnen eten volgens mijn herbergier van de vorige dag is dit de plek omdit te doen. Dus ik ga om 19.00 uur op onderzoek uit waar dat kan. Blijkt dat hier de eettentjes pas om 20.00 uur open gaan. Nou daar heb ik echt geen zin in om op te wachten dus ik eet weer ergens een bordje spaghetti en haal in de supermarkt nog een lekker toetje.
In een stad is het niet zo leuk om alleen te zijn iedereen gaat een beetje zijn eigen gang kom ergens in je eentje te gaan zitten eten is ook niet zo gezellig dus ik hou het ook kort.
Ik boek voor de volgende dag een hostel over 15 km ik wil geen risico’s meer lopen voor geen plaats of een louche herberg.  Ik ga voor de duurste plaats een gewoon 1 pers bed , kunnen de beestjes ook niet van boven komen😛 voor het enorme becrag van 15 eu, ik ben benieuwd.

Donderdag 14 juni 2018
Portis

Nou het was dus een plechtig zonnige dag maar voor mij zaten er wel een paar donkere wolken aan de de lucht, ik werd wakker onder de bulten op mijn rug schouders en gezicht….
Ik ben hier de beide camino’s al bang voor geweest, want er hoeft maar iets in de buurt te zijn wat prikt en het pakt mij. Bed bugs dus, ik twijfelde gisteravond al maar vanochtend was ohet overduidelijk! Met dank aan de herberg van eergister die fijne municipal want hier is het zo schoon het heeft beslist in mijn slaapzak gezeten.
Ik meld het voorzichtig aan de bar maar gelijk groot alarm. Direct op al mijn spullen gespoten totale bed , matras en lattenbodem naar buiten. Ik kon eel janken. Even later komt de eigenaar van  buiten, ik had hem niet weg zien gaan maar in het dorp verderop een zalf voor mij gehaald, hij roept de poets om mijn rug in te smeren. Ze zijn reuze lief, nemen mij niets kwAlijk, eigenlijk verontschuldigen zij zich terwijl ik eigelijk wel zeker weet dar ik het meegebracht heb.
Al mijn spullen gaan de wasmachine in en alles kan lekker drogen in de zon en wind. Ook mijn rugzak en andere spulle de hele dag in de zon laten liggen. De hele kamer en gang wordt gedesinfecteerd met een soort hogedrukspuit ze pakken het rigoureus aan en hebben er enorm veel werk mee.
Ik mag nergens voot betalen , mag mijn was niet eens zelf ophangen, komen nog vragen of ik genoeg zalf heb, hartverwarmend.
Later spreek ik nog even met de eigenaar, er is niets gevonden hij denk ook wel dat het in mij. Spullen zat. Hij heeft mij. Kmaergenoot van afgelopen nacht nog gebeld maar zij had gelukkig nergens last van Heel raar zegt hij, normaal begint het pas in juli aug als het echt warm is.
Nou om 13 uur was mijn eerste wasje droog en ben ik weer gaan douchen en toen ik echt schoon spullen aan had kwam ik weer een beetje bij en heb nog lekker in de tiin gelegen niet in de zon want dan hegon het weer te kriebelen…

Vandaag heerlijk het pelgtimsmenu Buiten kunnen nuttigen. Mijn slapie van vandaag een fransoos die naar twee woorden Engels spreekt en ik twee woorden en fans hebben naar gescheiden gegeten en elkaar af en toe een glimlach toegeworpen van oh wat is dit lekker.
De herbergier heeft mijn Herbert voor de volgende dag gereserveerd ik ben een beetje klaar met die goedkope versie is maar hij zegt dat deze echt goed zou zijn het is wel weer 20 km lopen maar dat zie ik later wel weer, misschien nog een nachtje langer in S

Woensdag 13 juni 2018
Gonvar –  portos 
12 km

Ongelooflijk ik heb toch red geslapen op die grote volle warme zaal maar wel vroeg wakker nog drie man over om 6.45. Ws het weer….
Vandaag iedereen blij, strak blauw en zon, weer rokjes dag en mijn eerste ontbijt in de zon. Maar als ik aan het lopen ben ontstaat er snel nevel. Het is allemaal zo nat dat als de zon de aarde raakt deze begint te stomen. Langzaam lost dit weer op en houden we een fijne wandeldag over met zon en wolken en de zonnebrand komt  na ruim twee wekenook weer uit de tas. We lopen weer door mooi heuvelachtig landschap ik loop langzaam en stop bij elk barretje. Rond 11 uur ben ik al bij mijn geplande herberg met 13 bedden en yes er is plaats ziet er prima uit, gezellig terras, ik zie een tuin met ligstoelen!!  Ik wacht nog even af hoe het slapen er uit ziet. Een galante jonge man brengt mijn rugzak naaar boven en dan krijg ik een 3 pers k r met gewone bedden, heerlijk na gister.
Ik vraag of ik 2 nachten kan blijven en ook dat kan. Er komt morgen wel een schoolklas met 10 kinderen maar dat neem ik wel voor lief want die ligstoelen zijn zo aantrekkelijk en morgen wordt het ook mooi weer.
Nog een klein ongemakje hier geen netwerk. Ik heb de laatste dagen al eerder gemerkt er zitten hier zwartegaten in het mobiele netwerk maar er is wel wifi erb instabiel dus even geen foto’s.
Il lummel de middag wAt door in de tuin.
’S Avonds borrel en ik eet ik met een Noors echtpaar. Ze hebben de camino gelopen in vijf jaar. Hij 70 nergens last van, zij 56  en strompeldt de eerste 10 stappen behooorlijk maar ze gaan morgen  toch voor 25 km.
Als we gaan eten wil ze net als ik met haar rug naar het ligt zitten ja zegt ze mijn ogen zijn ook niet zo goed, mijn opa en mijn vader hebben MD en ik begin het nu ook te krijgen. Ze wekt als neuro fysioloog en Oslo en zit de hele dag achter de computer en om 14 uur begint het haar dan te duizelen ze is zich aan het omscholen om les te geven maar dat vind ze niet leuk, ze vind het een moeilijk proces.
Haar man glimlacht, ze moet maar gewwon stoppen met werken gaan we leukedingen doen… ze zucht daar ben ik nog niet aan toe… tja en ook de camino heeft haar nog niet geholpen dit dilemma op te lossen.

Dinsdag 12 juni 2018
Paradela -  Conzar
17 km

Goed geslapen, idereen gaat vroeg op pad. Je merkt dat iedereen aan het plannen slaat, als ik zoveel loop heb ik nog twee dagen in S of dan kan ik nog naar Fenisterra.
Dus ik ben ook maar eens aan het rekenen geslAgen en voor de mede planners onder jullie zal het jullie niet verbazen, ik heb tijd over! Ik heb nu gepland de 19e in S aan te komen, Huub de 21e, en heb twee nachten een hotel geboekt. Op het laatste  stuk route gekeken of ik ergens nog 2 nachten kan blijven maar volgens booking alles vol dus het tempo moet naar beneden! Ik moet tussen de 10-15 km gaan lopen, later beginnen veel koffiedrinken onderweg maar ook weer niet te langzaam want anders heb ik geen bed…
Ik ga dus als laatste uit de herberg op weg, veel bergafwaarts want we daan ri  een stuwmeer. Mooie roure het bekende Galisische beeld. De vergezichten zijn wat heiig Bij het meer aangekomen kom ik in het plaatsje Portomarin, vreselijk modern en touristisch waar ik nog wel een Americano scoor kan ik niet eens een stempel krijgen en dan raak ik ook de route nog kwijt. Ik laat het verder links liggen en pak buiten het dorp de route weer op. Ik heb ook niets met stuwmeren, ik vind het zoiets tegennatuurlijks.
Gevolg is wel dat ik nog 8km bergopwaarts moet lopen tot de volgende herberg.  Saai stuk, te recht en een forse kuitenbijter. De herberg is van het type municipal, daar hoeft niets mis mee te zijn maar deze is van het type 50 man op een zaal, 4 douches, 3 toiletten in een vreselijk desolate omgeving. Eten in het niveau friettent- - Ik merk dat ik een beetje klaar ben met het leven in eenvoud… de sfeer op de camino is ook anders iedereeen trekt zich wat terug in zijn eigen weteldje of het komt door de vele neppelgrims, vandaag trouwens weinig gezien of omdat thuis weer dichterbijkomt?? Gelukkig komt er naast mij een nl man te liggen, dochter van 21, ook een hond dus met hem  gezellig liggen kletsen.
Verder deel ik nog een wasmachine en droger met 3 dui mannen, ze komen mijn wasje droog en wel bij mijn bed afleveren.
Het is mij  vandaag dus niet gelukt weinig km’s te maken dus voor morgen plan ik 12 km, er is daar maar 1 herberg met 13 bedden….
Oh ja ik heb ook mijn terugreis geboekt, althans dat heeft Huub voor mij gedaan. Mijn plan was nadat Huub weer naar huis was,ik nog 3-4 dgn aan de atlantische kust zou blijven om af te kicken maar omdat het weer er ook  op de lange termijn niet stabiel uitziet vlieg ik met Huub op de 28e terug ook wel net zo handig met een pers begeleider😎!

Maandag 11 juni 2018
Calvor –paradela
19 km

Vandaag heb ik lekker gelopen. Galicie vind ik echt een mooie streek. Erg afwissselend de boerengehuchten riviertjes, mooie uitzichten blijven zich wel herhalen maar het loopt prettig. Ik heb hier oookk wel het idee dat ik af en toe op e ht oude stukken Camino loop zoveel prachtige oude bomen gezien.
Vandaag ook wel op en af  maar nu onder een hellingshoek die goed te hebben is en als je eenmaal een goed ritme te pakken hebt diesel je lekker naar boven. 
In mist en nattigheid vertrokken met de afdrukken van de binnenveringsmatras in mijn lijf, wolhen en zelfs een beetje zon! Bij aankomst bij de nerberg net nog even nat geworden.
Sinds vandaag is de Camino een stuk drukker en ook toeristischer. Bij barretjes in een boerengehucht zit nu zelfs een souveneirwinkeltje. Wat is het geval. Vanaf het plaatsje Sarria starten heel veel pegrimtouristen met hun camino soms bussen vol. Ook veel Spanjaaarrden starten hier.  Wat is het geval al je de laatste 100 km loopt krijg je toch je Compostella. Het bewiijs dat je de camino gelopen hebt, in Spanje een must op je CV.  Het is dus drukker, eigelijk hoor je de hele dag wel ergens stemmen. Ikl kiep opeens in een groep spaanse mannen allemaal fans van FC Madrid of zoiets, zongen luidkeels viva madrid viva espanja. Een klimmetje doet dan wonderen, daarna niet meer gezien of gehoord. Ik kwam ook een groep Argentijjnen  tegen, dagrugzakjes, volledig georganiseerd. Dus er is druk op de bedden. Ik had al eerder willen stoppen. maar geen plaats maar daarom zit ik nu wel in een prachtihe nieuwe herberg met oookk heerlijke zitjes zodat je niet de hele tijd op je bed hoeft te hangen.
Er schijnt ook behooorlijk gefraudeerd te worden door de caminotouristen daarom moeten wij ook minimaal 2 x per dag stempelen. Normaal deed ik dat alleen maar bij de overnachting.
Verder vandaag werd ik aangehouden door een oude man, een soort Bruno van het Thomashuis, hij plukte bloemetjes voor elke pellegrina en wenste ze met een ongeschoren gebitsloze kus buen camino, lief!
In Sarrria keek ik even rond bij het oude klooster , Normal dicht maaarr ik mocht even met een man naar binnen en mocht een rondje kloostergang loepen prachtig. Keek daar ook nog even op de begraafplaats, dit had ik nog nooit gezien, je kan hier nAtuurlijk niet de grond  in met al die stenen. Ze liggen hier 4 hoog gestapeld. Nou Huub dat is geen ‘draagkracht’ maar ‘powerlift’.

Zondag 10 juni 2018
Fillobal -  Calvor
14 km 

met de hele herberg, 7 pers, in het naastgelegen resto gebeten, Duitsland, Australie, Taiwan, Engeland, was gezellig en een heerlijk peLgrims menu nu eens wat anders dan de standaard.
Vanochtend ging de eerste pas op pad om 7 uur dus dat was ook lekker. Ik vertrek ook pas om 8 uur. Eerst nog 350m dalen, ontbijtje,   en dan zou het red vlak zijn, nou mooi niet toch zeker weer 400m op en 400 m af.
Door dalen alles prachtig groen😎 alle soorten varens, riviertjes en boeren gehuchten. Zeker niet onaardig maar ik kom er vandaag niet echt in. Ik erriteer mij aan van alles al die nattigheid en zompigheid, rottingsluchte, blaffende honden, weer klimmen ik verlang bijna terug naar de Meseta vlak rechte wegen langs de snelweg droog en een beetje zon. Ja de poncho moet vandaag ook weer een uurtje aan. Weinig koffie stops , maar wel weer zo’n geweldige be happy stop waar ik een paar heerlijke volkorenkoekjes scoor en zelfs lekkere koffie!
Daarna gaat het beter dus met dank aan Simone (man) uit Australie die dit project runt.
Ik wil vandaag niet zo veel lopen. Het is op mijn app niet helemaal duidelijk  of er in die kleine gehuchten overnachtings mogelijkheden zijn, maar als ik ergens binnen loop voor een broodje blijkt dit ook een pension te zijn dus ik boek snel een  prima kamer en vanavond kan ik er ook eten heerlijk weer warm, schoon, alleen de stank van mijn eigen schoenen en lekker alleen!
Ging met even beneden een kopje thee drinken wordt ik aangesproken door een vrouw, ‘ kom je uit nl? Molenhoek? Zij dus ook ze kent mij van een lezing uit het LOP, Benrieke oid, wat een toeval zij liep binnen voor een kopje koffie. Helaas moet ze door, ze vertrekt de 18e uit S en ze heeft 6km verder een bed gereserveerd.

Zaterdag 9 juni 2018
O Cebreiro – Fillobal
18 km

We hebben allebei goed geslapen, gisteravond nog wel een kolone mieren moeten bestreiden die door onze kamer trok maar dat scheelt mij weer in het gewicht van mijn busje antimugspray.
Het regent niet dus geen taxi. Felix en Dennis lopen ons barretje binnen als we zitten te ontbijten Dennis zie ik ook al een paar dagen maar ik blijf een beetje uit zijn buurt, een enorme Amerikaan uir Atlanta, oud ICU nurse die vol zit met verhalen en heel graag in het middelpunt staat en je komt wat moeilijk van hem af…
Felix en Dennis vertrekken samen  de makkelijke route,  Corrie en ik vertrekken over de klimroute nog zo’n 150 m omhoog naar de top. We hebben gister niet voor niets zo geklommen dus we willen nu ook wel even de echte top zien. Het is 7 gr een ijzige wind en in de wolken dus weinig te zien. Corrie en ik lopen alleen verder want we hebben niet het zelfde tempo.
Zelfs de zon probeert er af en toe wat doorheen te prikken en het landschap komt langzaam te voorschijn tussen de wolken.
Het is een erg mooie etappe vandaag zeer afwisselend en goede paden! We zijn dus aangekomen in Galicie, weer heel anders,lieflijker ptachtig groen maar veel minder bloemen. We komen door allerlei boeren gehuchten, je hoort veel koeien bellen, het doet een beetje aan Zwitserland denken.
In elke dorp is ook een barretje en de hele dag komen   Corrie, dennis, felix en ik  elkaar tegen er wordt veel gestopt want iedereen heeft de loodzware dag van gister nog in zijn benen.
We zijn vandaag de, nog maar 150 km naar Santiago, gepasseerd nu staat op elke camino aanduiding hoeveel km het nog te gaan is.
Ik lig dus geweldig op schema , nooit gedacht dat dat zo zou zijn,, ik heb nog 11 dgn voordat Huub aan komt. Het lokt op het moment niet om ergens 2dgn te blijven gezien het weer en de herbergen zijn ook ijshoud, lig nu ook onder twee extra dekens te schrijven
De Anderen lopen vandaag allemaal zo’n 22 km naar een wat grotere plaats. Ik besluit 4 km eerder te stoppen in een noeren gehucht galverwege de steile afdaling van 700 m want de rest van de dag liepen we een beetje op en neer over de bergtoppen.
De herberg is nog niet open dus ik zit op een bankje te wachten als Corrie nog langs komt, ze ploft even naast mij neer en terwijl wij daar zitten komt er een kudde koeien de berg afzetten hoe landelijk kan het zijn!
Ze maaakt nog een selfie van ons voor haar memory lane en dan nemen we  definitief afscheid want zij vertrekt de 18e uit S. Helaas blijkt Felix al voorbij te zij n, ik denk niet meer dat ik hem zie, hij vertrekt de 17e, ongelooflijk 76 jr en eigelijk heeft hij het minste last van gister.

Vrijdag 8 juni 2018
Vega de Valcarce – O Cebreiro
13 km

Mijn darmen zijn gelukkig vannacht weer gekalmeerd.
Bij vertrek is het net aan droog maar na een half uur begint het toch weer te regenen en weer een uur later te hozen.
Nou ik denk dat ik vandaag wel drie keer dood ben gegaan , niet alleen snot voor de kop maar ook ongelooflijk afzien.
Dit is de tweena zwaarste etappe van de hele Camino, de eerste is de Pyreneen de tweede is deze, een ongelooflijk steile klim 700m op geiten paadjeso. Zeker met de slagregens van vandaag, het pad veranderde in een soort rivier je schoenen gleden bij het afzetten terug en de leem zoog aan je schoenen. Sokken en schoenen doorweekt, ik voelde mijn voeten niet meer, koud,  en klimmen in een  met 10 kilo op je rug binnen net zo nat als buiten. Dan voor een herberg staan die pas 1,5 uut later opengaat… er is maar 1 herberg 260 bedden.
 in een barretje eerst aan de hete soep zelfs daar werd ik niet warm van. Voor de herberg een behoorlijke rij, blijkt dit een herberg te zijn met zalen van honderd, steeds4 stapeledden tegen elkaar en dan met al die natte zooi, stinken, herrie je spullen niet kwijt kunnen… maar wel een hete douche heerlijk, maar dan ook nog weer allemaal natte handdoeken en stoom…. Ik ben maar in mijn bed gaan liggen. Naast mij ligt Felix opeens is hij weg , na een half uur is hij terug en pakt zijn spullen, hij heeft een hotelletje gevonden.
Daarnaast ligt Corrie een nederlandse en die vraagt ik evt  een hotelkamer met haar wil delen. Ik kan de moed niet opbrengen weer in mijn natte scgoenen te gaan ik heb een bed aan de rand van de zaal dus eigenlijk het beste plekje. Zij wil wel op zoek gaan zegt ze en even later  heeft ze een kamer gevonden, met z’n tweeen 40 eu. Dus ik pak mijn boeltje in en we verhuizen.
Prima kmr 2  1 pers bedden en een piepklein badkamertje, we mogen ook de huiskamer gebruiken maar het is er wel steen koud. Om 18 uur gaat eindelijk de verwarming aan en trekt ook hier de geur van nattezweetschoen door het huis want we hebben alle radiatoren vol gehangen en gelegd met onze natte spullen, morgen is er weer regen voorspeld….. zeker nog 4 dgn….
Corrie is een gezellige kamergenoor, 52: between 2 jobs, communicatie adviseur.
Mijn darmen zijn weer wat onrostig gworden van de middagsoep, ik ga wel mee eten met Felixmj en Corrie maar ik eet maar halve porties.
We spreken af als het. Morgen weer zo regent dat we met zijn drken een taxi nemen….

Vrijdag 8 juni 2018
Vega de Valcarce – O Cebreiro
13 km

Mijn darmen zijn gelukkig vannacht weer gekalmeerd.
Bij vertrek is het net aan droog maar na een half uur begint het toch weer te regenen en weer een uur later te hozen.
Nou ik denk dat ik vandaag wel drie keer dood ben gegaan , niet alleen snot voor de kop maar ook ongelooflijk afzien.
Dit is de tweena zwaarste etappe van de hele Camino, de eerste is de Pyreneen de tweede is deze, een ongelooflijk steile klim 700m op geiten paadjeso. Zeker met de slagregens van vandaag, het pad veranderde in een soort rivier je schoenen gleden bij het afzetten terug en de leem zoog aan je schoenen. Sokken en schoenen doorweekt, ik voelde mijn voeten niet meer, koud,  en klimmen in een  met 10 kilo op je rug binnen net zo nat als buiten. Dan voor een herberg staan die pas 1,5 uut later opengaat… er is maar 1 herberg 260 bedden.
 in een barretje eerst aan de hete soep zelfs daar werd ik niet warm van. Voor de herberg een behoorlijke rij, blijkt dit een herberg te zijn met zalen van honderd, steeds4 stapeledden tegen elkaar en dan met al die natte zooi, stinken, herrie je spullen niet kwijt kunnen… maar wel een hete douche heerlijk, maar dan ook nog weer allemaal natte handdoeken en stoom…. Ik ben maar in mijn bed gaan liggen. Naast mij ligt Felix opeens is hij weg , na een half uur is hij terug en pakt zijn spullen, hij heeft een hotelletje gevonden.
Daarnaast ligt Corrie een nederlandse en die vraagt ik evt  een hotelkamer met haar wil delen. Ik kan de moed niet opbrengen weer in mijn natte scgoenen te gaan ik heb een bed aan de rand van de zaal dus eigenlijk het beste plekje. Zij wil wel op zoek gaan zegt ze en even later  heeft ze een kamer gevonden, met z’n tweeen 40 eu. Dus ik pak mijn boeltje in en we verhuizen.
Prima kmr 2  1 pers bedden en een piepklein badkamertje, we mogen ook de huiskamer gebruiken maar het is er wel steen koud. Om 18 uur gaat eindelijk de verwarming aan en trekt ook hier de geur van nattezweetschoen door het huis want we hebben alle radiatoren vol gehangen en gelegd met onze natte spullen, morgen is er weer regen voorspeld….. zeker nog 4 dgn….
Corrie is een gezellige kamergenoor, 52: between 2 jobs, communicatie adviseur.
Mijn darmen zijn weer wat onrostig gworden van de middagsoep, ik ga wel mee eten met Felixmj en Corrie maar ik eet maar halve porties.
We spreken af als het. Morgen weer zo regent dat we met zijn drken een taxi nemen….

Donderdag 7 juni 2018
Vilafranca de Bierso – Vega de Valcarce
16 km
Ik heb heerlijk geslapen tussen mijn gladde lakens.
Ik logeer in herberg Leo, hij is denk bijna 80, hij en zijn vrouw Maria verzorgen nog een heerlijk iontbijtje met een vers glaasje jus,  wAt hier trouwens ook veel lekkerder is dan in nl, ‘zachter’, met vele lieve buen camino’s en een zwaai doen ze ons uitgeleide.
Ik kan vandaag kiezen, de eerste 10 km langs de weg of de bergen in. Ik doe natuurlijk dat laatste😎,  wel 450m stijl omhoog en ook weer 350m stijl naar beneden. Ik klim mij letterlijk het snot voor de kop. Ik ben snel door mijn wc papiertjes heen tja en dan blijft er niets anders over dan……
Het is heel pittig en vandaag doe ik over mijn eerste 10km,3:5 uur maar het is zeer de moeite waard, prachtige vergezichten.
Ook hier kom ik  stukken tegen waar bosbrand is geweest, dat zie ik eigelijk al de hele tocht, vorig jaar met de droogte zijn ook tijdelijk stukken van de Camino afgesloten geweest. Toch groeit overal al wel weer wat.
Verder vandaag  ook veel hellingen met allemaal aangeplante tamme kastanjes?!
Voor de tweed helft van de toch sta ik weer voor de zelfde keus, bergen, 11 km om en weer 550m klimmen en dalen, of langs de weg. Ik kies nu voor de weg want morgen staat ook 650 m klimmen op het programma en het begint ook weer wat te spetteren dus de kortste weg dan maar.
Ik vind een moderne herberg, met weer een Maria die graag mijn was wil doen en twee uur later staat er een mand naast mijn bed, alles schoon en droog en keurig opgevouwen.
Vanmiddag in het stadje wezen lunchen, ik heb maar eens een safade genomen want groente krijg je hier niet bij je hoofdgerecht. Alleen als voorgerecht een salade en soms groente soep, maar in mijn beste spaans kon ik vandaag toch duidelijk maken dat ik als lunch een salade wilde.  In de herberg kwam ik Felix weer tegen hij hoopte met mij te dineren maar daar ben ik niet aan toe gekomen sinds de lunch gaan mijn darmen zo te keer dat ik  maar rijstwafels ben gaan halen, hoop dat dit goed gaat.
Donderdag 7 juni 2018
Vilafranca de Bierso – Vega de Valcarce
16 km
Ik heb heerlijk geslapen tussen mijn gladde lakens.
Ik logeer in herberg Leo, hij is denk bijna 80, hij en zijn vrouw Maria verzorgen nog een heerlijk iontbijtje met een vers glaasje jus,  wAt hier trouwens ook veel lekkerder is dan in nl, ‘zachter’, met vele lieve buen camino’s en een zwaai doen ze ons uitgeleide.
Ik kan vandaag kiezen, de eerste 10 km langs de weg of de bergen in. Ik doe natuurlijk dat laatste😎,  wel 450m stijl omhoog en ook weer 350m stijl naar beneden. Ik klim mij letterlijk het snot voor de kop. Ik ben snel door mijn wc papiertjes heen tja en dan blijft er niets anders over dan……
Het is heel pittig en vandaag doe ik over mijn eerste 10km,3:5 uur maar het is zeer de moeite waard, prachtige vergezichten.
Ook hier kom ik  stukken tegen waar bosbrand is geweest, dat zie ik eigelijk al de hele tocht, vorig jaar met de droogte zijn ook tijdelijk stukken van de Camino afgesloten geweest. Toch groeit overal al wel weer wat.
Verder vandaag  ook veel hellingen met allemaal aangeplante tamme kastanjes?!
Voor de tweed helft van de toch sta ik weer voor de zelfde keus, bergen, 11 km om en weer 550m klimmen en dalen, of langs de weg. Ik kies nu voor de weg want morgen staat ook 650 m klimmen op het programma en het begint ook weer wat te spetteren dus de kortste weg dan maar.
Ik vind een moderne herberg, met weer een Maria die graag mijn was wil doen en twee uur later staat er een mand naast mijn bed, alles schoon en droog en keurig opgevouwen.
Vanmiddag in het stadje wezen lunchen, ik heb maar eens een safade genomen want groente krijg je hier niet bij je hoofdgerecht. Alleen als voorgerecht een salade en soms groente soep, maar in mijn beste spaans kon ik vandaag toch duidelijk maken dat ik als lunch een salade wilde.  In de herberg kwam ik Felix weer tegen hij hoopte met mij te dineren maar daar ben ik niet aan toe gekomen sinds de lunch gaan mijn darmen zo te keer dat ik  maar rijstwafels ben gaan halen, hoop dat dit goed gaat.
 

Woensdag 6 juni
Columbrianos – Vilafranca de Bierzo
19 km

Als ik wakker wordt kan ik het toch niet nalaten even op de weerapp te kijken. Tot mijn  verbaing zijnde regenhuien die er gister nog stonden verdwenen en vervangen door wolken en zon! DN bog 12 gr maar oplopend naar 19! De poncho gaat onderin de rugzak en het wordt rokjesdag!!!
Aan het ontbijt is iecereen een beetje uitgelaten ook de dames zijn spraakzamer!
Ik vertrek als eerste, we  lopen vrijwel direct de wijngaarden in, ook nog wel veel bebouwing. Het is grappig te zien hoe aanwonenden met de camino omgaan. De een heeft hoge heggen  of groene doeken  hangen en anderen hebben gewoon een red transparante afscheiding en zetten een tafeltje met lekkers neer. In deze streek nu heel veel kersen en die zijn heerlijk zoet, wat iecereen verbaasd gezien het weer.
Na ongeveer 20 min loopt Melanie mij achterop en blijft naast mij lopen. Ze is nog langer dan ik, 43 jaar, bankier in de buurt van Stuttgart en loopt 25-30 per dag. Op haar werk is ze de hele dag aan het plannen en op de Camino wil ze niets plannen, dus soms  is het ook gewoon 15 km. Ook zij reserveert geen herberg, daarin zijn we wel een uitstervend ras want de meeste doen dit wel, het schijnt druk te zijn en sommige hebben al een paar maal voor een volle herberg gestaan………
We kletsen over van alles en voor we het weten hebben we 10 km gelopen in iets minder dan twee uur, mijn absolute record! Maar ik heb ook niet niet op de rpute hoeven te  letten. 
We drinken koffie op een terrasje waar nog meer mensen die Melanie kent zitten en Bespreken  de route  er is een stop over 9 km en dan pas weer na 10;  en de 10 is met  500 m klimmen , de anderen gaan dit wel doen maar dat durf ik toch niet aan. We gaan weer samen op stap maar ik wil rustiger lopen anders ben ik wel heel vroeg in Villafranca. Ze begrijpt dit en met een hartelijke Caminohug nemen we afscheid.
Ik loop lekker op mijn gemakje verder , nu echt door de wijngaarden en ook al behooorlijk heuvel op en heuvel af.
Ondanks mijn rustigere tempo open ik de herberg in een historisch straatje weer een oud pand en een parketvloer!
De bedden zijn gedateerd  maar heerlijk gestreken lakens en veel en ruime douches en alles lekkerschoon.
Ik verken smiddags het dorp, veel oude gebouwen maar alles dicht behalve het museum van San Miguel, maar dat sla ik over.
Ik kom Jane en Tom tegen, we drinken wat op een terrasje. We hebben het over de verschillende redenen waarom mensen lopen, voor Jane heelt 
Dit echt met haar geloof te maken, Tom zegt dat dat voor hem minder is, hij legt het verschil tussen hen uit. Jane haar tel oplader was stuk, in een klein dorpje hadden ze er nog een, net diegene die bij haar telefoon paste, Tom zegt dan dat is ‘iuck’ en Jane zegt ‘say grace’ waarbij ze met haar beide handen vanaf haar kruin naar beneden een soort sluier gebaar maakt.  Ja zegt Jane we willen beide elkaar overtuigen over ons gelijk, maar we hebben nooit ruzie!
‘Savonds wanner ik op zoek ben naar een hapje eten wordt ik van straat geplukt door Felix die al zit te eten op een terrasje, tja dan kan je niet weigeren… 

Dinsdag 5 juni 2018
Els Acebo de San Miguel – Columbrianos

20 km

Beetje onrustig (wij?) geslapen in mijn hotelkamertje maar wel fitter dan gister.
Er staat een selfservice ontbijt klaar en ik ga om 7.45 uur lopen. Vroor het eerst op mijn hardloopschoenen, kan ik de veters beter van aantrekken, met dalen wel handig. Mijn enkel voel ik wel en ook mij.n voet heefthet zwaar . Echt geitenpaadjes maar heel rustig aan, kleine stapjes, veel hulp van mijn stokken ben ik ruim twee uur later 650 m lager, 8 km verder heel benden en tracteer ik mijzelf op een tweede onbijtje. Voet en enkel voelen wel stijf maar niet veel erger.
Ik heb eigelijk allen maar naar de grond gekeken maar qua natuur was het ook weer een prachtig gebied met nog heel veel Spaanse lavendel weet ik ondertussen en ook wilde rozen en kamperfoelie.
Beneden staan we weer echt in een ander Spanje, economisch veel beter, zie zelfs prachtige vila’s. Zijn ook weer in de buurt van een stad , Ponferrado. Ik laat het links liggen en ga om de stad heen. Je hoort van steeds meer, vooral ouderen, dat men geen zin meer heeft in de drukte van een stad. Burgos was prachtig, Leon mooi, onderweg zie je al van alles, dus ook zo langzamerhand wat historische verzadiging.
Het was de hele dag poncho aan poncho uit, geen hoosbuien gelukkig maar spetterbuien, net te veel om geen jas aan te doen. Temperatuur ondertussen gestegen naar 14 gr,ik denk dat mijn fles zonnebrand vol terug komt….
Ik vind eeen prima herberg, in een oudhuis, zelfs een parket loer.
De herberg loopt helemaal vol en gelukkig lunnen we ‘ thuis’ eten want ondertussen hoost het weer.
Ik schuif aan tafel bij Ellen en Anja, ze ogen  en  als twee stoere zusters uit Dokkum iig ze klinken  alsof ze uit het noorden komen. Ik ben ze overdag al een keer in een koffiebarretje tegen gekomen. Lijkt mij lekker een keer nl te spreken. Verder zit Mrlanie aan tafel uit Duitsland ze verstaat ook wat nl en af en toe spreken we ook Engels. Maar het gesprek wil niet e ht vlotten de dames zijn van de korte antwoorden. Ik kan niet blijven vragen….. na een stilte gooi ik toch maar eens een vraag tegen aan, hoe kennen jullie elkaar ik schat ze rond de 50,  vriendinnen, collega’s?. Ellen ‘we zijn getrouwd! Een antwoord wat ik niet echt verwachtte, dus ik moest even ki dus ik  zeg verrassend! Ik kon zo snel ook niets beters verzinnen en het verraste mij echt!
Geen reactie.
Ppffff wat kan een gesprek dan ook moeilijk verlopen, zou het komen doordat je dan nl’ers treft?
We waren volgens mij allemaal blij dat we de zitting op konden heffen.

Maandag 4 juni 2018
Fondebadon – El Acebo de San Miguel
11km

Vandaag kom ik  op het hoogste punt van de Camino , Cruz de Feirro. Het ligt maar 2 km lopen vanaf de herberg maar nog wel een een pittige klim Een aantal pelgrims hebben het er over om daar te zijn bij zonsopgang 6.45 uur Dat lijkt mij ook wel maar ik laat het afhangen van hoe laat ik wakker word. Nou de eerste wekker liep af om 5.00 uur dus ik besloot om 5.30 uur er ook maar uit te gaan. Had alles al  redelijk in gereedheid gebracht dus ik sluip met mijn spullen naar de eetruimten zodat ik met mijn gerommel niet iedereen wakker  maak, iets over zes loop ik weg het gaat net met het licht maar er hangen dikke wolken aan de hemel dus ik vraag mij af of de zonsopgang gaan zien . Het is behoorlijk koud 6° met een wind en ik mis wel handschoenen en eigenlijk ook wel een windjack maar ik heb drie lagen aangetrokken en een sjaal omgedaan het is te doen.Ik ben inderdaad niet de enige. Het is wel erg mooi om het zo licht zien worden. Na een half uur begint het wat te miezeren dus gaat de poncho aan is ook gelijk een stuk warmer
En ja hoor daar komt het Cruz in zicht.
Een enorme berg stenen met in het midden een houten paal met daar op het ijzeren kruisje.
Het is de gewoonte hier een meegebrachte steen achter te laten, met je zorgen, met een wens, als aandenken aan geliefd persoon.
Ook ik heb een steen meegebracht uit Nederland ooit gevonden en beek in Oostenrijk.
Ik klim op de berg stenen en leg hem aan de voet van de houten paal. Ik vertel lekker niet voor wie, wat of   Waarom…..
Het voelt heel bijzonder om boven op die berg stenen te staan en te weten dat deze stenen er door de jaren heen allemaal een voor een en met een reden zijn neergelegd.
We maken nog wat foto’s van elkaar en trekken dan verder, de zonsopgang niet gezien alleen wat grijze lucht enmiezer maar toch mooi.
Ik trek verder en stel mij in op het dalen, blijkt dat tijdens het dalen er eerst nog af en toe een venijnig klimmetje komt.  Ik kan dat bijna niet opbrengen er zit alleen maar dalen tussen mijn oren, en als ik moet klimmen voel ik goed dat de 500 m omhoog van gister nog niet uit mijn lijf zijn.
Ondanks de wolken en de miezer is de omgeving weer prachtig, heel even breekt boven de zon door en ik kan niet ophouden met foto’s maken het is overweldigend. Ook weer enorm veel bloemen en brem, ook roze struiken ik noem ze maar de rozebrem.
Als het dalen echt begint is dit wel een uitdaging op al die glibberige stenen en leem achtige grond.
Ik zie een bord van een mooie herberg over 6,5 km en ik denk dat ik daar ga stoppen ik merk dat ik moe ben.
Wanneer een groep Spanjaarden het glibber pad verlaten naar de weg ga ik hier lekker achter aan, het dalen is daar ook pittig maar in ider geval een vlakker en niet glibberige ondergrond   . Het is jammer dat de vergezichten niet kunnen zien door de wolken  en mist maar toch blijft het een prachtig sfeertje   .
Weer aan bord van de herberg nog een kilometer daarvoor moet ik wel weer het glibberpad  op. 
Vlak voor het dorpje zwik ik toch nog  behoorlijk door mijn enkel, kijk weer teveel naar een enorm veld lavendel.
Ik kan de bedoelde herberg niet  vinden maar zie wel een ander en ga daar naar binnen   . Dit blijkt niet echt een herberg te zijn maar ze verhuren kamers.
Ik verwen mij zelf mensen eenpersoonskamer, in een prachtig authentiek gerestaureerd huis. Gerund door een jong stel, hij zegt hola Adriana (id), ik zal je rug naar boven dragen, nou daar wil ik wel even Adriana voor heteb!
Lekker eigen badkamer met echte handdoeken. Het is pas 10 uur maar ik vind het genoeg.
Ben ook wat gammel, ik ben ook op pad gegaan zonder ontbijt en heb denk ik ook iets te laat gegeten.
In het barretje van mijn onderkomen eet ik een heerlijke zelfgebakken quIche daar knap ik van op.
Ik ben verder de hele dag behoorlijk lui, slaap een paar uur en heb ook geen zin in een pelgrimswasje, trek morgen gewoon het zelfde aan😜.
Mijn ver lijf serveert geen diner maar in het dorpje zijn twee restaurants.
Als ik binnen kom zit er 1 man die in het Engels goedenavond zegt, ik vraag of ik bij hem aan tafel mag gaan zitten. Jaja ik wordt steeds vrijer… het is Felix uit Basel, hij heeft al besteld maar leest mij met plezier mij de menukaart voor, hij heeft een schooonzus die maar 1% ziet, dus hij is het gewend zegt hij. We kletsen over van alles, de tent loopt aardig vol, het bezte pegrimsmenu tot nu toe, heerlijke knoflook soep, 3 grote stukken heilbot en een keer geen friet maar rijst en een heerlijke citroenmouse toe invl vrij wijn drinken 10 euso je snapt het niet.
Ik vertel Felix dat ik het zo bijzonder vond op die berg stenen te staan met al die boodschappen. Voor hem was het ook een heel belangrijk moment geweest, hij had een steen uit zijn tuin meegenomen en daar een boodschap aan zijn overleden vrouw opgeschreven. Net toen hij deze neergelegd had kwam er een mountenbiker aan en die ragt zonder enig respect en met veel Spaans geschreeuw de heuvel stenen op en laat zich in Llerlei standen boven op fotograferen door zijn vrienden. Felix verteld dat gij daar vreselijk heeft staan huilen en ook nu begint hij weer te huilen. Vreselijk wat een verhaal! Ja het klopt wel wat hij zegt de fietsers zijn wel een ander soort Pelgrims vooral de Spanjaarden…
Hij verteld verder overzijn vrouw, na 3 jr longkanker overleden afgelopen nov nooit gerookt. Dit is zien vierde Camino, 2x alleen, 1 maal met zijn vrouw. Ze hadden afgesproken het nog 1 keer samen te lopen maar toen werd ze ziek, hij loopt nu voor haar, ja zegt hij, dit is nu ook mijn laatste keer want ik ben 76: zijn vrouw was 5 jaar jonger, ze waren 50 jaar bij elkaar.
Ook nog over luchtigere zaken gehad, een wil ik jullie niet onthouden, hij schatte mij op 50 jr, ook omdat ik had verteld dat mijn zoon van  21 naar Santiago komt, dus Huub je houdt me jong!
Ons pelgrimsdiner duurde uiteindelijk 2 uur met iets te veel wijn, met een dikke hug namen we afsheid.

Zondag 3 juni 2018
Murias de  Rechivaldo – Foncebadon
18 km

Nou inderdaad niet echt  ontspannen geslapen in mijn kelder maar uiteindelijk werd ik toch wakker van de wekker. Door het tuin
Poortje Casa Flor verlaten, adios. Vrijwel direct buiten het dorp begint de redelijk ongerepte natuut en loop ik de bergen in, prachtig, het is echt de dag van de brem in 50 tinten geel. Ik zie ook heel veel wilde lavendel prachtig. In het eerste dorpje neem ik een ontbijtje en spreek ik al even Sasha uit canada. In een dorpje later kom ik haar weer tegen in een winkeltje met allemaal gezonde producten, ze gaat helemaal los. Ze  beveelt mij pate aan met ansjovis op mijn stokbroodje . Later als ik het eet in de berm en weer ga lopen logt het toch wat zwaar op de maag. Voor het einddoel van de dag zijn we allebei op weg naar het zelfde dorp, zij heeft gereserveerd, ik heb geen zin om weer alleen te zitten dus vraag haar of het oke is als ik naar de zelfde herberg ga. Zij geeft mij de naam, toevallid degene die ik ook uitgezocht heb.
De tocht is prachtig, authentieke dorpjes mooie vegetatie en mooie vergezichten.
Tot vandaag heb ik steeds op 800-900 m hoogte  gelopen maar vandaag overnacht ik op 1500m. Het is een stuk frisser en het laatste stuk moest het vest weer aan. Het klimmen viel reuze mee, over het algemeen ging het heel gelijkmatig, af en toe op de wat stijlere stukjes en dan wil de rugzak echt naar beneden.
Morgen het hoogste punt van de Camino en dan 1000m naar beneden. Weet niet of mij dat in 1 dag gaat lukken want berg op waren er ook best lastige paadjes met losse stenen en ik ga er van uit dat het ook steiler zal zijn.

Gezellig gegegen in derberg, buiten een ge oels temp van 0gr?! Iig koud, met Jane en Tom uit de US broer en zus en een Koreaan, Donky,  Ik,  denk dat je het ander schrijft😎, moeizaam Engels sprak en veel  foto’s  van ons maakten en vreselijk happy en thankfull was ….
Sasha had ergens anders gegeten met twee spanjaarde die haar koffie met cognac hadden gegeven, ze was erg gezellig!
Hubert is ook in ce toen maar volgens Sasha had hij xi h elf getracteerd op een 1 persoond hotelkmr, janet om en sasha zaten gister in de zelfde herberg en daar wAs het een stuk gezelliger geweest dan in mijn kelder grrr.

Zaterdag 2 juni 2018
Hoital de Orbigo – Murias de Rahivaldo
20 km

Ik heb goed geslapen en zit al vroeg aan het ontbijt. Ik heb er zin in en het is droog!
Vanuit dit dorp kan je op 3 manieren je weg kiezen, en ik besluit het aan mijn app over te laten… Je geloofd het of  niet maar volgens mij ben ik voorbestemd om langs een snelweg te lopen , binnen een half uur is het weerraak. In een bushokje bestudeer ik de kaart en zie ik over een half uur een doorsteek naar een andere route, ik wordt er handig in!
Zeer de moeite waard, het landschap veranderd ook maar ik krijg vandaag eindelijk het oude caminogevoel terug van vorig jaar, dit zijn de routes waar ik het vroor doe!
Het is ook prachtig weer en ik doe al snel de langebroek uit.
Na ongeveer twee uur lopen komt er een koffie tentje in zicht, dit blijkt weer z’n geweldige oase te zijn gerund door mensen die alles doen om te geven en te delen, je mag een donativo geven, ik snoep heerlijk van het verse fruit.
Vlak hiervoor ontmoet ik Nl’er  genaamd Rob de Nijs, haha niet de echte maar een nepper, hij heet echt zo zegt hij Loopt met een enorme staf met een doodshoofd er op . Elk jaar maakt hij een lange wandelroute en vroor elke wandeling komt er in het doodshoofd een gouden tand erbij…. Zijn staf moet daarom altijd onder zijn bed liggen, en als dat niet mag, stokken moeten altijd bij de entrée van een herberg in een bak, dan zoekt hij een andere herberg.
Hij loopt 40 km per dag want z’n wijfie zit thuis en wil niet zo lang alleen zijn. Ennuh wat moet dat met al dat fruit, hebbe ze hier geen koud colatje… later zie ik hem toch aan het fruit.
Net al ik verder wil gaan komt Hubert er aan, hij neemt eerst rust dus ik ga alleen verkeer, Rob ziet me nog wel zegt hij want hij loopt toch sneller.
Het landschap is prachtig, weer veel rode aarde en we klimmen en dalen wat totdat we weer bij een plateau komen wat een prachtig uitzicht biedt op Astorga,, een historische stad.
Tijdens de afdaling wordt ik nog speciaal toegezongen door een oude Spanjaard met gitaar, hij wil een souveniertje van nl, aangezien ik mijn klompen thuis heb gelaten worden het wat Europese  munten.
De stad vind ik niet schokkend ik kijk even bij de  kathedraal en een gebouw van Gaudi met weer lepelaars er boven  op. Daar loop ik Hubert tegen het lijf  en we besluiten samen te lunchen mijn favoriet, stokbrood met serano. Veel pelgrims  overnachten in astorga om die stad rustig te bekijken maar ik heb het al wel gezien en loop nog 5 km verser naar het volgende stadje waaar drie herbergen zijn. Hubert blijft zitten in het zonnetje en neemteen. Biertje hij blijkt ook  in het zelfde  stadjete overnachten maar heeft een bed  gereserveerd, dus voorhem geen heb. Ik een bed stress.
Ik besluit naar de duurste herberg te gaan met resto, 10 eu daar moet nog wel plaaarrs zijn. De man kijkt moeilijk als ik. Aankom, heb. Je gereserveerd, niet dus, nou kom dan maar mee
Ik. Kom in reen enorm basement onder een huis waaar zo’n 20 bedden staan het is 14 uur, en ik ben de eerste, heb de stille  hoop dat Hubert hier ook gereserveerd heeft. Maar om 17 uur nog steeds alleen. In het restaurant komen. Ggeelukkig ook wat locals eten en ik krijg reen heerlijk menu voorgezet met een. Enorme lap vlees. Ik vraag toch maaar om een sleutel om de kelder vannacht  af te kunnen sluiten anders doe ik helemaal geen ooog dicht……
Ik denk dat ik morgen maaar vroeg op pad ga, we gaan de bergen in 500 m klimmen!

Vrijdag 1 huni
Hospital del Orbigo
3 km haha

Toen ik vanochtend de eerste keer wakker werd regendehet cars and dogs en ik bedacht mij, dat gaat het niet worden vandaag, had ook een matige nacht gehad en nog steeds keelpijn. 
Gelukkig mcht  ik blijven, normaal mag je maar 1 nacht in een herberg coor brengen. Ik moest wel tussen 8-11 de schoonmaak even gaan wandelen maar omdat het bleef hozen mocht ik binnen blijven  waar ik af en toe mijn voeten opgetild heb voor de dweil en stofzuiger.
Om 11 uur een nieuwe slaapplek uitgekozen op een 4 pers k t in bed gedoken met een lekker boek. Er bleek toch een wasmachine te zijn dus bijna al mijn kleren afgegeven en zonder fleece en lange broek  moet je wel onder de wol. In de middag  nog even in de zon. Omdat ik een alternatieve route had genomen gister was ik niet over de oude brug gekomen dus dat heb ik vandaag nog even gedaan.
Het hele stadje is in rep en roer voor het jaarlijkse  feest van de steekspelwedstrijden van de ridders, ben benieuwd of we daar vanavond nog wat van meekrijgen
Vandaag is Duitsland geland in de herberg, naaast mij ligt Hubert ik kan het niet goed zien maar soms klinkt het ook als een vrouw, wordt vervolgd we gaan straks uit eten.

Een man dus, erg onderhoudend dn gezellig  gepensineerd, 4 jr terug in munchen begonnen. Vrouw is thuis vindt het heerlijk als hij af en toe een tijdje weg is, ook zij pakt haar tripjes alleen maar ze bellen elke avond😍 en net als hij dat zegt gaat zijn telefoon, hij vertelt over allerlei ontmoetingen van die dag, maar niet dat hij met mij aan tafel zit….misschien morgem?

Donderdag 31 mei 2018
villadagmos del Paramo -  hospital de Orbigo

20 km,Helaas niet allemaal ri Santiago, liep een paar maal fout

Gisteravond toch nog een tentje gevonden. Ik was er om 18 uur keuken ging pas 19 uut open dan zou ik een pelgrims menu kunnen eten.          
Had nog even liggen lezen in hey boek     ‘vrouwe van deCamino’ een roman maar geeft ook zeer nauwkeurige beschrijving van de route. Zo ook over de etappe van gister saai en langs een weg, maarde schrijver was lovend over de alternatieve route prachtige natuur, ruig met veel bloemen en struiken .
Omdat ik toch moest wachten had ik alvast een glaasje wijn besteld met lekkere olijfjes en ben ik mij gaan   verdiepen in de kaarten.
In het dorpje waar ik zat moet ik door kunnen steken naar deze route is wel 6,5 km om ik heb het er graag voor over om bij die snel Weg weg te zijn. Dit plan voelt goed, ik krieeg weer zin. De keuken was ondertussen al een kwartier open maar open ik zag er alleen maar tosti’s uitkomen     . Mijn Spaans is denk ik toch nog niet zo geweldig dus ik ook maar aan het tosti menu gegaan.
Vanochtend met weer wat keelpijn wakker geworden, was koud vannacht, had het maar netaan warm Gesteekd door het bekende ontbijt in een koffie baretje , waar allemaal mannen binnen wippen voor een staande kop koffie, neem ik aan op weg naar hun werk,start ik mijn  eigen uitgezette route, binnen 1 km ben ik weg van desnelweg en loop op een zandpad in de natuur, hoor vogels, kikkers, heel in de verte nog een vrachtwagen, zonnetje komt door, perfect.
Ik kom hiermee op de alternatieve route, en begin met 8 km op asfalt B weg, in die 8 km 10 auto’s. Ik had het mij toch iets anders voorgesteld maar liep wel heerlijk in stilte. Van ruig was ook niet zo veel te zie, roman is denk ik wat gedateerd, gewoon landbouwgrond wel afwisselende teelt.
Het zonnetje was maar kort vandaag bewolkte dag en temp kwam niet boven de 14 gr. Langebroek en vest zijn niet uitgeweest.
Op zich wel goed wandelweer maar ik heb nu tochwelzin in wat spaanse omstandigheden, zit nu bij de openhaard te schrijven met sjaal om en nog koud.
Leuke herberg trouwens, geurstokjes en relaxte muziek, heel sfeervol ingericht met allemaal schilderijen van pelgrims, je wordt nl uitgenodigd ook iets te maken maaar ik houd het vooorlopig bij de openhaaard.
Het loopt vandaag een beetje fout met mijn wasmanagment, alles vuil en geen wasmachines, toch maar een handwasje dadaan maar dat droogt met dit weer voor geen meter dus ik vrees dat ik morgen mijn sokken en onderbroek maaar om moet draaien.
Veel amerikanen in the house altijd gezellig om aan te horen Bijna iecereen kookt in de herberg dus ik ga in mijn eentje op zoek naar een pelgrims menu en geniet nog e en van het zonnetje wat nog  half uurtje doorkomt.
Ga vroeg naar bed e ht fit voel ik mij niet.

Woensdag 30 mei 2018
Leo – villadagmos del Paramo
18 km

Was ik gister nog vergeten te melden, in de bus werd ik gebeld door anoniem nummer, dit bleek het zorgkantoor over Jo mijn client zij wisten niet dat ik op vakantie was Eris een. Plaats  voor hem beschikbaar in de zorginstelling. De zorgtrajectbegeleider dementie gaat het hem voorstellen, ben heel benieuw….. ik gok dat hij nog niet wil, hoewel hij daar nu 1 dag pw naar de dagopvang gaat en dat vindt hij geweldig.

Vanochtend eerst een ontbijtje bij de zuster. Plastic kleed op tafel gesneden brood potten jam en boter en eten maar doorgaan bij de kruimels van je voorganger, en natuurlijk koffie met melk, kosten ‘ een donativo’  gaaf hoor! Begint er toch nog iemand te zeiken of het boter of margarine is….
Nou vandaag een K wandeldag, 9 km voordat ook de voorsteden van Leon Achter mij lagen. Stoepop, stoepaf.
Meubelboulevards,  kkantoren garages.
En daarna een pad langs…. Deze keer eenautobaan, soms  bijna erop, en ik was zelfsi blij met als er even 20 meter tussen zat met wat struiken. Ik was kapot van al het kijken in de ochtend en de herrie in de middag.
Er was wel een alternatieve route verroer  van de snel weg maar dan moest ik 25 km lopen, je zou er haast over gaan denken, maar wil mijn voet niet forceren.
Herberg ook langs de weg, erg eenvoudig, er stond in de app dat je er kon eten dat blijkt iets uit de magnetron te zijn… dus of mijn restje rijstwafel met kaas, wel lekker voor de lijn scheelt tenslotte ook weer kilo’s  meenemen want die rug zak was vandaag toch wel weer zwaar, terwijl ik in Leon nog wel een rokje achtergelaten heb. Zo n flubber ding voor de avond, maar dan is het koud en moet ik de lange broek aan.
Verder een buff achtergelaten , 30 gram,alles telt, ik heb er 1 van de camino gekocht, heerlijk voor over mijn ogen tegen nacgtlampjesterreur.

Dinsdag 29 mei 2018
Reliegos -  Leon
Lopen 14 km
Bus 15 km

De ballos met Reliegos! Wat een dorp en wat een onvriendelijk  mensen!
Drie van de 5 herbergen gewoon een dagje dicht en om 7 uur nog geen ontbijt te krijgen, gelukkig had ik nog een oud stukje stokbrood.
Het is grijs, 11gr en motregen. 6km naar het volgende dorp, de weg is nog steeds paralel aan een rijksweg, ik vind het nu wel genoeg en ga de eerstvolgende gelegenheid met de bus! Ben al om 10 uur in Leon, om 11 uur kan. Ik mij  inschrijven bij de ALBERGUE MONASTERIO DE LAS BENEDICTINAS (CARBAJALAS.
Ik wil op de foto met de inschrifmeneer, hij zit achter een kllein bureautje in een soort kasr maarhij vindt het geweldig en gaat er zelfs voor staan wwmb niet de bedoeling was😎 Naast mijn stempel krijg. Ik nog een bonus, een speldje een gele pijl, van papier zegt hij kan helaas Niet tergen de regen😕!
Voor het eerst maak ik mee dat mannen en vrouwen gescheiden worden, de meisjeszaal is groot vol gedateerde stapelbedden en een schrijfbureautje.
Na eerst een dutje, ga ik de stad verkennen, leuk maar niet schokkend deoude binnenstad is redelijk gemoderniseerd. Wel weer een mooie kathedraal, wat donker maar prechtihe ramen en ook interne kapellen of hoe je dit ook noemt, bourgas sprak mij meer aan misschien ook omdat die nog groter is, ook hier weer een fijne audioo tour, kunnen ze in nl nog wat van leren.
 ik had vanavond geen zin in het pelgrimsmenu, en bij een supermarktje een heerlijke salade en een bakje yoghurt gekocht, ook wel eens lekker.
Ik logeer natuurlijk niet voor niets in een klooster dus hoort de pelgrimsmis erbij. Er zijn denk nog wel zo’n 30 nonnen, ook een paar jongere. De mis werd geleidt door en pastoor een man, vindt ik eigelijk niet meer van deze tijd in een vrouwengemeenschap.De pelgrimszege was  inclusief,omdat ik niet ter communie was gegaan duwden 2 oude spaanse dametjes mij nu wel naar voren ik heb ze niet teleurgestelg😇 weas toch welbijzonder  metal die nationaliteiten.
Hoor in de herberg dat het lopen vandaag een ramp was, nat, koud, pad enorm glibberig schoen en poncho’s zitten onder het rode leem, wT ben ik blij met mijn gesmokkel met de bus, iemand op FB schreef, je hoeft ook niet heoft ook niet roomser te zijn dan de paus, die hou ik erin! toch nog 14 km gelopen  vandaag, route 6 km en de rest als stadstourist.
Morgen pak ik de route weer op, ik hoop op iets meer variatie en natuur….

Maandag 28 mei 2018
Bercianos deel Camino – Reliegos
18 km

Gister nog een gezellige avond met de meisjes, Haily?? Uit edmonton cnd  en Mia uir Zweden kwamen er ook nog bij. Een mengeling van, Duits,Engels, wijn en dramaqueen Haily waren ingredienten voor internationale slappe lach.
Lastig voor Helga de oostenrijkse, ze was 4 dgn terug onderuitgegaan in een badkamer en had veel last van een heup  en ging naar huis, ze zou nog tot Leon lopen. Maar vanochtend bij. Het opstaan ging het helemaal niet meer. Tranen, op mijn I pad gekeken hoe ze naar huis kon komen . Op mijn advies heeft ze toch maar haar verzekering gebeld en die gingen alles regelen, daar was ze blij mee.
Monica en Claudia waren al op pad. Dus toen ben ik ook maar gegaan. Er was regen voorspeld naar dat beperkte zich gelukkig tot 3 spetters wel grijs en frisjes nog steeds een noorder wind.
Ik zal jullie er niet mee vervelen  maar nog steeds een rechte saaie weg langs autowegen, ik ben er wel een beetje klaar mee! Naast al het graan 2 wijngaarden gezien en wat rode geploegde akkers.
Ik ben Vandaag in een vreselijk  herberg
Terechtgekomen een soort grot, koud en donker, met kleren aan en onder mijn slaapzak nog niet warm.  Morgen richting Leon, een grote stad veel industrie gebied hoor ik, ik overweeg een stukje met de bus te gaan 😛 ik weet nog van. Bourgos dat het voor mij ook heel vermoeiend lopen is, veel stoepen en oversteken, ik ga er nog eens een nachtje over slapen.

Zondag 27 mei 2016
Moratinos – bercianos del real Camino
18 km

Voor het eerst eens lekker geslapen, kom het zelfs hebben dat de eerste wekker 5.30 uuT afliep! Nog een uurtje liggen soezen en toen ook opgestaan zeven uur aan het ontbijt en 7.15 uur op pad    .
Ik heb vandaag zelfs de zon op zien komen!
Mijn verkoudheid is stuk minder mijn voet voel ik elke dag wel behoorlijk aan het einde van de dag, dan snoer ik hm. In in mij hardloopschoen voor een soort ontspanning  en in de ochtend  erop voelt het weer op het niveay van thuis daar ben ik heel tevreden mee. Dalen blijf nog wel een dingetje maar voorlopig loOp ik nog vlak.
Ik begin bijna te wennen aan dat de Camino lngs wegen  loopt.. Deze keer was er wel goed voor ons gezorgd,  bomen voor schaduw prachtig ingezaaide bermen. JaIk schrijf schaduw je leest het goed het was vandaag een droge dag, na twee uur de korte broek aan en een uur laterhet vest uit en toen en zelfs een bewolkt zonnetje heerlijk. Het lopen ging ook goed vandaag mijjn. rugzak begint te wennen, mijn tube tandpasta en mijn fles shampoo zijn natuutlijk al wel een stukje lichte😎.
Onderweg spreek ik eigenlijk weinig mensen hoogstens tijdens het koffiedrinken.
Dat heb. Ik gedaan in Sahagon had gisteren gehoord dat dat het officiele middelpunt van de Camino zou zijn  en dat je daar ook een halve compostella zou kunnen. Krijgen. Ik had mij er veel van voorgesteld dat ik ontzettend saai stadje niets kunnen ontdekken het middelpunt. Wel een heerlijk terrasje met een bakkertje zodat het echt zondagse kopje koffie werd
Vlak voor het stadje waar ik wil overnachten zie ik een groot bedrijf leek het maar er stond ook herberg . Ik zit niet zoveel meer te wachten op grote drukke steden en dus ik dacht laar ik hier eens bInne kijken. Ik denk dat de graanboer het graan zat was hij heeft zijn hele bedrijf verbouwd tot een herberg eigenlijk meer een soort hotel     . Alles splinternieuw en prachtige kamers met gewone bedden.
Op de kamer is al Duitse Monica volledig onder de tatoes ik denk ongeveer net zo oud  als ik een ontzettend aardig menS.
Verpleegkundige in de ouderenzorg vond dat ze daar te weinig tijd aan de mensen kon besteden en overgestapt naar het gewone ziekenhuis waar ze nu werkt op een medium care met mensen die langdurig aan de beademing hebben gelegen en nu moeten ontwennen, een geduld klusje. Heerlijk met 4 patienten tutten zegtze.
Ze heeft gelijk door dat ik niet goed zie, ze herkende de button op mijn rugzak, en begon de kamer te reorganiseren  zdat ik mijn nek nniet breek over stokken schoenen en rugzakken.
En haar vriendin, collega Claudia is onderweg en er komt ook nog een Oosterwijkse bij die zij eerder hadden ontmoet dat wotdy reuze gezellig zegt ze en dan denk ik ook!
De wekker gaat we om 5.30 uur waarschuwt naar de bakker onze rugzakken op De gang in Kan jij rustigdoor slapen. Ja echt een zuster, haha.

Ik ga de dames zo maar eens op zoeken ik hoor de wijn al aardig vloeien op het terras…          

Zaterdag 26 mei 2018
Calzadilla de la Cuenza – Moratinos
11km

Ik ga de dag van de week er maar bijschrijven anders vervreem ik helemaal van het gewone leven.
Niet ver gelopen vandaag, werd in de loop van de nacht behoorlijk verkouden, was om 4 uur wakker terwijl alles in diepe rust was tot 6.30 uur….
Tijdens het ontbijt zat ik met mijn neus in mijn I pad mijn route voor vandaag te plannen hoor ik achter mij , trouble’ with your eyes’  ik , yes, vraagt ze, welke ziekte, ik, Stargardt. Zij, heb ik ook!
Ze had net 2 jaar haar diagnose maar vanaf 12 al klachten.ik schatte haar zo tweede helft 20. Franstalige Belgische woont en werkt in Berlijn. Loopt de Camino met haar vriend, om na te denken wat ze met jaar leven en Stargardt wil, ze herft een baan en opleiding in de finance/ict en zit de hele dag achter de computer. Ze heeft veel vragen, hoe ik er mee leef, of ik mij red etc.
Iedereen die Engels verstaaat luistert ondertussen mee, was een klein barretje, en zat ons verbaasd aan te kijken.  Onze verhalen over hoe we de routebordjes zoeken, bijna in palen en bomen klimmen en ze dan nog niet kunnen lezen, mensrn niet herkennen ook al staan ze pal voor je neus, leesbrillen krijgen aangeboden, ik deze week ook al weer 2x.
Na ruim een half uur zijn we toch maar op pad gegaan en afscheid genomen met een dikke knuffel, zo bijzondere en allebei met tranen. In ona ogen,  ik weet niet eens haar naam…
Het lopen ging vandaag wel goed, weinig H2o gewicht en de route was wat afwisselender, wat heuveltjes, wat bokjesbochtjes  en minder graan althans iets meer afwisseling met andere dingen en na 6km lekker een koffiestop.
De hele tocht in mijn ‘tent’ gelopen, spetterregen met gerommel in de verte, volgens de voorspellingen houden we dit nog wel een week, had ik mij toch iets andeers voorgesteld😎. Maar de koekoek heb. Ik ook weer de hele dag gehoootd.
Gister Huub nog even gesproken die heerlijk in de tuin zat te BBq en met zijn studentenhuis, hij was zelfs verbrand tijdens zijn werk op het terras!
Christa stuurde mij vandaag de dugitale aardbeienoogst van mijn tuin jaloersmakend maar ze zijn van harte gegund hoor je zal wel druk zijn met al het watergeve!!
Vandaag een. Luxe herberg, een fijn nisje met een stapelbed en een zaaltje mey nog 10 slaapplaatsen,  mijn wasje is gedaan laten doen😎  en net nog een uurtje in de zon kunnen zitten voordat het onweer losbarste
Ik had vandaag eigelijk nog weel 1 stop verdere willen lopen want nu moet ik morgen20km of 9km maar ik durfde niet verder omdat de bedden. Dungezaaid zijn en er veel gereserveerd wordt, ik had nu het enalaatste bed, ik weet niet hoe lang ik geluk houd…

Zie dat ik gister verrgeten ben op de knop opslaan te tikken😕
Even kortt saai recht graan regen
Leuke mense in herberg

24 mei 2018
Poblacion de Campos – Corrion de los Condes
15 km

Wat gister nog de Ideale herberg leek verander de vannacht in een nachtmerrie. Een Spanjaard bleef zo wat drie keer in een astmatische aanval En ja hoor om 4.30 uur liter eerste wekker  af.
De koplampjes gingen op en iedereen dus wakker. 5.30 uur weer een wekker in het geheel herhaalde zich,dit ging zo door tot 6.30 uur En om 7.00 uur was de herberg leeg behalve mijn persoontje nog.
Eerst maar eens in het hotel van gister gaan ontbijte, heerlijk warme toast, daar knapte ik iets van op, maar uiteindelijk pas vertrokken om 8.45 uur.
Het had vannacht behoorlijk geregend en ge-onweert en het land was heerlijk opgefrist een wat gedekt zonnetje prima temperatuurtje om te wandelen er zouden vandaag op de route drie rustpunten liggen dus ik had mijn water voorraad wat gerecuceerd waardoor mijn rugzak iets lichteR waas. Gister had ik een beetje last van mijn voet met lopen vanochtend voelde ik nagenoeg niets wel wat stijve spieren rond mijn heupen toch het gewicht denk ik .
Nou de Meseta stelde  mij vandaag weer op de proef. 15 km recht pad, pal langs de rijksweg   Ik had graag die Mevr. Van gister nog een keer ontmoet misschien had ze mij kunnen vertellen hoe ik hier inspiratie uit kon halen. Onderweg waren er gelukkig kleine gehuchten met een koffie barretje en een. Kerk dus ik ben vandaag ook een beetje cultureel bezig geweest erg mooi trouwens weer.
Voordat ik de laatste 3 km zou gaan lopen glag ik even in de berm rusten. Vanat de tegenoverliggende kant kwamen er twee pelgrimsaan niet een hond, Van die ‘say peace’ types. Lastig als je dan slechtziend bent. Een tranentrekkend verhaal, ze waren al vier jaar op de Camino, waren er nu moe van waren op de terugweg naar Frankrijk. Ik kreeg als zo’n onderbuik gevoel en begon mijn mijn schoenen tijdens het verhaal aan te trekken. En ja hoor daar kwam de vraag of ik hEn een donativo wilde geven ze zouden mij nooit meer vergeten... Ondertussen stond ik al en had mijn rugzak op en ik heb ze vriendelijk Buen camino gewenst. Niet echt een goed pelgrimsgedrag maar ik zag het niet zitten mijn portemonnee uit mijn rugzak op te diepen, ze namen het sportief op gelukkig en de hond bleef liggen ppfff.
De laatste 3 km heb ik mij een beetje met mijn stokken vooruit geduwd, mijjn voet begon zich af en toe met vervelende steken te melden, ik was blij dat ik het dorpje in zicht kwam. Er zijn hier vier herbergen drie grote en een kleine. Er zijn hier zoveel weten omdat de volgende slaap gelegenheid pas over 17 km is
De Kleine herberg is oud clarissen klooster ik had geluk er was nog plaats.
Allemaal celletjes met drie bedden ik zaag voornamelijk vrouwelijke pelgrims en ja hoor ik lig weer met twee oude mannen op een kamer. Jackie uit Frankrijk en Tonny uit Brasil, ze spreken nauwelijks iets anders dan Frans  en doen dit onafgebroken  dus ik zit nu rustig op een mooie binnenplaats te schrijven.

Ps de foto’s houdeen jullliie te goed heb al een paar dagen geen wifi
       

23 mei 2018
Itero de la Vega – Poblacion de Campos
17 km

Gisteravond van de mannen gehoord dat vandaag de Eerste stop pas na 8 km is dus er moet ontbeten worden voordat we vertrekken, dat kan vanaf zeveN uut, Niemand wil de wekker zetten en we werden pasom  7.15 uur wakker, heerlijk zulke kamergenoten kan ikdeze-boeken voor de komende weken 
Op mijn telefoontje zie ik dat het snel zal gaan regelen, en dat gebeurde ook.  Hoe moet ik die Poncho ook alweer over mijn rugzak krijgen, bij de 6e poging zat ik verstrikt  in al het plastic en hoorde ik gegrinnik achter mij en behulpzame pelgrim
 Redde mij uit mijn benarde positie.
Sjonge ik moest er vandaag wel even in een wat is die rugzak zwaar ik heb last van mijn schouders.   Uiteindelijk bedacht ik mij dat ik het gewicht maar eens wat meer op de heupen moest brengen en dat hielp goed hoewel hij niet echt lichter werd… Op eens rammelt mijn telefoon ergens van onder mijn poncho,  Huub, ik had gisteren noodkreet geplaatst op WhatsApp weer een of ander vraagje waar ik niet uitkwam net mijn telefoon en iPad en daar gaf hij het antwoord op enorm handig zo’n hulplijntje in Nederland  en gezellig natuulijk.
De Meseta is mooii, maar zoals ik al schreef ook wel saai en zeker op een grijze regenachtige ochtend is het heel veel tinten grijs en groen. Ik krijg er weinig inspiratie van het druppelt nog steeds door en. Het tikken op mijn pocho doet mij denken aan kampeervakanties op een regenachtige dag. De hele dag hoor ik al de koekoek mijn boren verstand zegt dan regen? Hoewel dat demk ik ook wel meezaal vallen want dee sproeiinstalaties staan aan.
Ik haal een dame in en vertel over mijn gevoel en gedachten.
Zij, oh I  love it, de stilte en het weer zijn geweldig, ik raak helemaal geinspireerd. Ik concludeer dat ikk er  nog een beetje in moet komen.
 Wee komen. In. Een. Dorpje waar ik bij de kerk een hoop geklepper hoor, ik denk ooievaaars, moet de foto nog bekijkenu
Na mijn eerste koffie stop gaat het beter met het lopen voordat ik het weet sta ik in Fromista. Ik was eigenlijk van plan hier te overnachten maar het was er zo druk met wandelende poncho’s alle wegen opgebroken idereen eigenlijk een beetje  h en ik besloot een stukje verder te lopen. Bel een gokje and in dat dorpje zou maar een herberg zijn met 18 werden, maar het was nog vroeg
Ook voor de laatste 4 komt het zonnetje  voorzichtig door ,de poncho gaat uit en het is gelijk weer varm. 
Poblacion is een heel klein plaatsje uitgestorven en je hoort alleen maar Vogel. Ik vind de herberg bijna direct en ik loop naar binnen en kom eerst in een zeer aantrekkelijke tuin met allemaal heerlijke banken. Dit lijkt me een prima keus. Echter niemand bij de balie en ik zie aardig wat volle bedenvan een. Aantal andere pelgrims hoor ik dat ik mij in moet schrijven bij het hotel 100  meter verder. Een aardige mevrouw bij de balie en 4 italiaanse mannenmet het nodige commentaar oh  chica de Olanda nou daar hebben ze nog wel een berdje voor maar ik krijg eerst een heerlijk koel glaasje sangria en dat smaakt    
En de prijs is weer vijf euro. Vanavond wordt er gekookt soep vooraf en een grote panja Paella  of ik mee wil eten, nou dat wil ik wel Terug bij de herberg mag ik zelf een bed  uitzoeken en gelukkig is er nog een beneden bedje vrij  . De locatie is heerlijk rustig de Spanjaarden en Italianen  in de herberg zijn iets onrustigermaar dat geeft ook veel sfeer en terwijl ik dit zit te schrijven komt er een muziekje in de tuin en begint er een Spanjaard mee te zingen..
’s avonds is het eten heerlijk maar de gesprekken aan tafel langs mij heen al het Italiaans en Spaans..  Ze houden hier van. Alcohol want we krijgen nog een digestive na. Nou dan wil je wel vroeg naar bed!

22 mei 2018
Burgos-Catrojeriz- itero de la Vega
12 km gelopen

Vannacht best goed geslapen op de volle slaapzaal iedereen hield zich redelijk rustig en ik kwam pas echt bij mijn positieven rond 7.15 uur. Dus de koplampjes waren er niet of ik heb ze gemiSt.
Rustig aangekleed en mijn rugzak gepakt, zoals gewoonlijk kon ik de slaapzAal sluiten.
Beneden bij de balie werd een taxi voor mij besteld om 9.0o uur zat ik in Castrojeriz bij het hotel waar ikin september de laatste nacht slapen had aan mijn Spaanse ontbijtje .
Het terras zat al vol pelgrimsdier al  zo’n  twee uur op hadden zitten.
Ik zat er heerlijk maar ja er moest gelopen worden. Even alle app jeS geraadpleegd voor route en overnachtingsplaars en ik besluit zo n 12 km te  gaan lopen, rustig beginnen😎
Een mooie tocht, castrojeriz is een prachtig oud dorpje waar je een lange weg vol met oude kerken en huizen hebt.
Buiten het dorpje ziet alles er  anders uit de vorige keer, niet geel Van al het hooi maar groen van  het  graan, ik denk ook veel bloemen dat kan ik niet goed zien in de berm  staan ze in ieder geval wel.
Vrij snel kwam er een behoorlijke klim inzicht    , hoe krijg ik het voor elkaar Op de eerste wandeldag, behoorlijk zwaar zeker omdat ik nog aan mijn gewichtige rugzak moet winnen .
Maar het was wel de moeite waard prachtige uitzichten.
Ik zie wel wat pelgrims maar iedereen loopt een beetje op zichzelf. Wel een ‘ buen camino’ voor elkaar, maar dan weer rustig alleen verder.
Het is 19 gr je zou denken lekker wandeltemperatuurtje maar op de vlakte zonder schaduw en tijdens het klimmenis het behoorlijk warm.
Vond het niet erg dat er een paar wolkjes aankwamen.
Het laatste stuk was mooi maat ook  wel saai, 5km reehtuit zonder een noemenswaardige gebeurtenis.
 Gister schreef  ik dat mijn pelgrims routine er nog aardig in zat maar ik vandag even niet ik wwasvergeten brood mee te nemen en had ook  Te weinig water bij me,  Ik dacht 1 ltr is wel genoeg voor een korte etappe maar met de wRmte…..
Ik, was ook blij dat ik in Itero was ik zag gelijk een. Heel aantrekkelijk teras enhad snel een ltr agua en een stokbroodje serano besteld in het Spaans! Toen ik zag dat het ook een herberg was hoefde ik niet lang te denken. Het dat pakte perfect uit, kmr met 5 gewone bedden netjes opgemaakt en een echte handdoek en. Stukje zeep.
Heerlijk het was een soort motel achter zit net een ijsje terrasje voor de deur. 
Lekker een beetje lopen lummelen plasje gedaan kennis gemaakt met vier Canadezen die het ook rustig aan deden en mijn kamer ligt vol met vier man uit Zwitserland Nederland Ierland in Spanje.
Het dorpje stelde verder niets voor ik heb zelfs niet eens een keer kunnen ontdekken. ’s Avonds gezellig gegeten met ad uit Nederland. Op zoek naar een nieuwezingeving van zijn leven na pensionering en met Carl uit Ierland nog werken maar al jaren zij vakantie besteden aan het lopen van de Camino hij geeft nu vijf dagen en had net twee dagen behoorlijk last van zijn voeten en toen herinnerde hij zich dat dat in 2016 precies zo was gegaan maar dat was het alweer vergeten haha en dan nog een slok wijn.
Om 9.30 uur klagen bij allemaal netjes in ons bedje hebben lekker geslapen .

20-21 mei 2018

Molenhoek-Alphen aan den Rijn-Schiphol-Madrid-Burgos

Zo, na nog een hectisch weekje eindelijk op pad.
Vorigeweek nog met  mijn fiets een aanvaring gehad met een stilstaande aanhangwagen. Fiets 7 cm korter en ikzelf gewoon op mijn voeten geland maaar wel whiplash/hersenschudding achtige verschijnselen. Gelukkig dankzij goede fysio op tijd hersteld.
Jo mijn client vroeg deze week ook nog de nodige aandacht, ik heb eindelijk de wekelijke boodschappen professioneel uit kunnen besteden, stond hij wel voor de uitdaging 40 Euro 5 dgn in zijn portemonnee te houden totdat de boodschappen dame zou komen.
Een dag ervoor dacht ik, ik ga toch maaar even checken of dat gelukt is. Ik zag het al toen ik bij zijn huis aan kwam fietsen, zijn hele vooortuin stond vol nieuwe perkplantjes, ach eet ik toch een week wat minder zei hij…. Dus dat was nog even intensiefcontact met thuiszorg, boodschappendame en bewindvoerder, fijn dat ik dit nu even los kan laten.
 
Verder nog een leuk feeestje in Molenhoek gehad van Huub zijn 21 verjaaardag, een klein groepje vrienden ouders ‘schoonouders, was erg gezellig.
Dan. Is zo n laaatste week zo voorbij
Oh ja allle hulptroepen nog even geïnstrueerd, Jos en Ton voor het huis, Annie het gras, Christa de moestuin, Erna de pets gaat 2 x peotsen en Ard de tuinman gaat allle heggen Knippen tjonge wat een. Organisatie zo’n 1 ‘mans’ huishouding!
Tussendoor nog allemaal leuke telefoontjes, appjes mailtjes, je bent niet zomaar weg😎 
Oh ja ik vergeetnog datik ook nog ‘even’ door de ‘wasstraat’  gegaan, pedicure, manicure, masseur, fysio, kapper, poli KNO bloedneus, ik snap niet dat jullieer ook nog bij kunnen werken?!

Nou nu maar op pad!
Zondagochtend werd op op de moestuin betrapt doo mijn tuinoppasser, ik wilde nog even oogsten vooor mijn moedee, rabarber sla en radijs en nog snel even wat klimsnijbonen in de grond gestopt. Ben heel beneuwd hoe  het er over 6 weken. Uitziet!
Ik verwacht in ieder geval. Omkruid vrij haha.
Dus via Alphen even op  de theeom gedag tezeggen naaar Schiphol.
Daar eigenlijk het meeste reeis gedooe van mijn reis, de juiste shuttle vinden naar mijn ovenachtingshotal…. De een zei een witttee bus de ander een blauwee, toen iemand zei nee tis eeen Beuk bus, ja die had ik al drie keer vooorbizien gaan.
Toen. Radison airport uitgestapt bij radison blue moest ik bij radison Park zijn stoni in de . Kleine lettertjes.  Afijn prima hotel ,  llekkker gegeten en. Goedl geslapen,  korft om 4,30uuurnaar. Aiport.
Het geluk wil dat ik recht tegenover mijn incheckbalie boven de grond kwam. Rugzak achtergelaten  In het systeem zagen ze dat ik aansluitend een busreis had maar niemand wist hoe het werkte in Madrid.
Dee vlucht ging  zeer voorspoedig gehandicapten en business Class moesten als eerste boarden. Samen met een manke kregen wij drie stoelen dus dat was chill.
20 minuten voor aankomst tijd in Madrid rugzak  weer netjes van de band gekomen ook altijd wel geruststellend tja en toen. 
Allerlei borden foto’s gemaakt en net vergroten zeg ik op eens Fly&bus. Dat moest het zijn en ja hoor ik kom op een bustation voor de Verweg bussen, weer een helebobordjes gefotografeerd en vergroot maar daar werd ik niet wijzer van. Ik had nog twee uur dus eerst maar eens een tweede ontbijtje heerlijk café  con leche en een Spaanse Donut.
Eerst maar eens moed verzameld om weer verderop zoek tegaan naar mijn buticket. Het spaans om mij klinkt heel anders dan op Spaanse les, wat een tempo.
Na een Uurtje toch maar weer eens op onderzoek uit en op eens loop ik tegen in Bali met een bekend logo ik herken het bus logo van in september. Ook suf dat dat nergens in mijn reismails staat En ja hoor ik sta in het systeem voor een busreis naar  Burgos, sorry Harriët ik heb de conversatie toch nog even in het Engels gevoerd.
De bus zou komen op perron 1,2, 3 of 4.
Nou dat moet lukken want die had ik al gezien. Na een extra Spaans kwartiertje een  zeer luxe touringcar waarmee ik in een keer mee naar Burgos ben gesezoefd.
Helaas blijft de zon in Madrid achter en kregen wij stevige buien  te verduren onderWeg.
Het busstation van Burgos herkende ik nog en met mijn appje op de iPad had ik mijn Herberg zo gevonden.
Het voelde helemaal als van ouds een grote zaal met stapelbedden en gelijk vijf nationaliteiten om mij Heen.
Ik had de herberg routine nog , bed opmaken, douchen, rugzak op orde voor de volgende dag, wasje sla ik maar even over.
Net even de stad in gelopen. De kathedraal stond er nog prachtig bij en ik zag nog veel bekendee dingen.
I love Burgos, overnachten voor 5 euro, twee glazen heerlijke droge witte wijn met ,olijfjes, een verukkkelijke pasta mushroom met gogonzola en koffie toe euro 13:50!
Nu vroeg naar. Bed, morgen met de taxi naaar mijnt begin punt.
Het weer ziet er voorde komende week iets minder uit……. Nu ook nog wat gerommel in ce verte en wat druppels…..    

K

28 maart 2018

De tocht als oefening

Dat leek mij  wel een Lezing waar ik wat op zou kunnen steken ter voorbereiding op mijn tweede Camino avontuur.
Geen lezing over trainingsschema s , de juiste schoenen of steunkousen maar een filosooof, zelf ook pelgrimservaring die iets ging vertellen over hoe haal je het meeste uit je pelgrimstocht als ervaring.
Hij begon  te vertellen dat alle pelgrims op weg naar Santiago gaan. Voor vel e om het graf van jacobus te bezoeken en boetedoening te doen maar Santiago wordt ook voor vele het doel waar ze alleeën nog maar mee bezig zijn. Lig ik nog op schema, ik moet harder lopend, dus blaren, ik ga een stuk met de bus anders haal ik het niet
Al het moois zien ze niet meer gunnen zich geen tijd meer Om. Met hun gedachten
Af te dwalen nieuwe inzichten te krijgen en en mooie mensen te ontmoeten.
Ik heb ze gezien Amerikanen 28 dagen om de Camino Te loppen stress Stress stress en ik elke keer vertellen maak je niet druk het gaat om de beleving en dan maar niet naar Santiago…….
     
Er werd ook een link geLegd met werk bijvoorbeeld projecten , einddoel en datum ligggeen vast. Halverwege het project slaat de stress toe, we halen het niet!! Er Wordt nog harder gewerkt focus ligt alleen nog maar op de einddatum, men gaat slordiger en onzorgvuldig werken , datum wordt gehaald doel niet bereikt……
Deze man, vooral geïnspireerd door filosoof Nietzsche, het gaat om de weg er  naar toe niet het doel , daar gebeurt het en die ‘weg’ moet je in rust, geconcentreerd en zorgvuldig lopen  zowel op de Camino of tijdens je werk , daar gebeurt het ,en dan volgt dat doel vanzelf.

Ik vond het  een mooie en herkenbare booodschap.
Ik vertrek 21 mfei, en 21 juni staat Huub in Saantiago. 
Ik merkte dat ik daar toch wat onrust van kreeg, 30 dgn voor 450 km, ga ik dat halen,  hoe gaat dat met mijn voet, ik wil ook af en toe een rustdag  gaat dat allemaal lukken….
Toen ik na de lezing in de trein naar huis zat dacht ik, Else,  ga lrkker lopen, hoezo Santiago, als ik het niet haal ga ik het laaatste stuk met de bus en gaik . Een derde keer naar Spanje om mijn Camino af te mKen!
Nou dat voelde een stuk rustiger, dAnk  Paul van Tongeren!

Zondag 18 maart 2018

De zegen

Vrij reizen op het boekenweekgeschenk wat zal ik eens gaan doen bedacht ik mij deze week.
Op de Facebook pagina van het genootschap zag ik dat de jaarlijkse pelgrimsmis in Roermond op zondag 18 maart zou zijn.
In deze mis kunnen  alle pelgrims die dit jaar naar Santiago gaan lopen de pelgrims zegen ontvangen. Ik lees dat dit een indrukwekkende gebeurtenis is en ik besluit er naartoe te gaan, deelnemen weet ik nog niet…..
 Ik kan dit dan mooi combineren met door reizen naar Maastricht zodat 
Huub mijn reis even kan boeken, ik ben altijd bang dat ik fouten maak bij het intypen van mijn gegevens. De

Zondag al vroeg met de trein mee, ik had gelezen dat het handig is er op tijd te zijn omdat je anders het risico loopt geen zitplaats meer te vinden. Het was bar koud, gevoelstemperatuur van -15° of zo iets. Toen ik in Roermond uit de trein stapte kwan ik midden in een sneeuwstorm terecht .
Het was ongeveer 10 minuten lopen naar de Christoffel  kathedraal, waar ik als een van de eersten aan kwAm. Er stond een heel ontvangst comité klaar met allemaal mannen  met een prachtige mantel/cape later bleek dat dit de broederschap was.
Ik werd welkom geheten door het genootschap regio Limburg en kreeg een  kaart mee met daarop een mooie boodschap voor de Camino   . Toon een warme hand van een van de broeders die vroeg of ik de zegen wilde ontvangen en of ik dan mijn naam en woonplaats inwilde vullen op een kaartje zodat ik naar voren geroepen kan worden. Er waren ondertussen meer mensen gekomen en iedereen vulde het kaartje in dus ik dacht, ik ga er voor je weet maar nooit waar het goed voor is  
 Ik had mooi  Nog even de tijd om de kathedraal rustig te bekijken en war mensen te spreken, ik kwam weer helemaal in de stemming door alle verhalen Er Waren zelfs pelgrims met volle bepakking wandelschoenen en grote rugzakken die aansluitend aan de mis hun pelgrimage naar Santiago zouden beginnen.
Het is een prachtige kerk maar het was er isteenkoud en voordat de mis begon had ik al ijskoude voeten die niet meer warm werden. Het was een traditionele mis met gregoriaanse zang en de pastoor hield een mooi verhaal over de Camino en de rol van de pelgrims.
Voor de zegen werden alle namen van de pelgrims en hun woonplaats opgelezen en werd ons gevraagd allemaal naar voren te komen.    De zegen werd uitgesproken voor de totale groep anders hadden we er wel tot 14 uur moeten blijven zitten en dat vond ik niet erg gezien mijn koude voeten.
We kregen mooie woorden een fontein wijwater over ons heen en aansluitend kon je nog de specile reliek  aanraken of kussen nou dat heb ik even voorbij laten gaan.
Aansluitend gingen we naar een andere ruimte waar we  ongeveer 500 m door de stad moesten lopen wel een mooi gezicht want het was een sliert van mensen en de broederschap stond op hoeken en kruispunten om ons de weg te wijzen. We kregen allemaal een heerlijke kop koffie met een groot stuk vlaai en natuurlijk konden we daar ons k pelgrims paspoor t laten stempelen .

Toen verder gereisd naar Maastricht gezellig even met huub bijgekletst de reis geboekt en een lekker hapje gegeten op het Vrijthof. Een mooi begin van mijn camino!

de Zegen  

Vrij reizen op het boekenweekgeschenk wat zal ik eens gaan doen bedacht ik mij deze week.
Op de Facebook pagina van het genootschap zag ik dat de jaarlijkse pelgrimsmis in Roermond op zondag 18 maart zou zijn.
In deze mis kunnen  alle pelgrims die dit jaar naar Santiago gaan lopen de pelgrims zegen ontvangen. Ik lees dat dit een indrukwekkende gebeurtenis is en ik besluit er naartoe te gaan, deelnemen weet ik nog niet…..
 Ik kan dit dan mooi combineren met door reizen naar Maastricht zodat 
Huub mijn reis even kan boeken, ik ben altijd bang dat ik fouten maak bij het intypen van mijn gegevens.

Zondag al vroeg met de trein mee, ik had gelezen dat het handig is er op tijd te zijn omdat je anders het risico loopt geen zitplaats meer te vinden. Het was bar koud, gevoelstemperatuur van -15° of zo iets. Toen ik in Roermond uit de trein stapte kwan ik midden in een sneeuwstorm terecht .
Het was ongeveer 10 minuten lopen naar de Christoffel  kathedraal, waar ik als een van de eersten aan kwAm. Er stond een heel ontvangst comité klaar met allemaal mannen  met een prachtige mantel/cape later bleek dat dit de broederschap was.
Ik werd welkom geheten door het genootschap regio Limburg en kreeg een  kaart mee met daarop een mooie boodschap voor de Camino   . Toon een warme hand van een van de broeders die vroeg of ik de zegen wilde ontvangen en of ik dan mijn naam en woonplaats inwilde vullen op een kaartje zodat ik naar voren geroepen kan worden. Er waren ondertussen meer mensen gekomen en iedereen vulde het kaartje in dus ik dacht, ik ga er voor je weet maar nooit waar het goed voor is  
 Ik had mooi  Nog even de tijd om de kathedraal rustig te bekijken en war mensen te spreken, ik kwam weer helemaal in de stemming door alle verhalen Er Waren zelfs pelgrims met volle bepakking wandelschoenen en grote rugzakken die aansluitend aan de mis hun pelgrimage naar Santiago zouden beginnen.
Het is een prachtige kerk maar het was er isteenkoud en voordat de mis begon had ik al ijskoude voeten die niet meer warm werden. Het was een traditionele mis met gregoriaanse zang en de pastoor hield een mooi verhaal over de Camino en de rol van de pelgrims.
Voor de zegen werden alle namen van de pelgrims en hun woonplaats opgelezen en werd ons gevraagd allemaal naar voren te komen.    De zegen werd uitgesproken voor de totale groep anders hadden we er wel tot 14 uur moeten blijven zitten en dat vond ik niet erg gezien mijn koude voeten.
We kregen mooie woorden een fontein wijwater over ons heen en aansluitend kon je nog de specile reliek  aanraken of kussen nou dat heb ik even voorbij laten gaan.
Aansluitend gingen we naar een andere ruimte waar we  ongeveer 500 m door de stad moesten lopen wel een mooi gezicht want het was een sliert van mensen en de broederschap stond op hoeken en kruispunten om ons de weg te wijzen. We kregen allemaal een heerlijke kop koffie met een groot stuk vlaai en natuurlijk konden we daar ons k pelgrims paspoor t laten stempelen .

Toen verder gereisd naar Maastricht gezellig even met huub bijgekletst de reis geboekt en een lekker hapje gegeten op het Vrijthof. Een mooi begin van mijn camino!

Inleiding

Elsewhereonthecamino deel 2

Zoals (bijna) iedereen wel weet heb ik vorig jaar mijn Camino Frances na ruim drie weken af moeten breken in verband met een melanoom die toen op korte termijn verwijderd moest worden.
Nou dat is in september dus netjes verwijderd rest alleen nog een litteken de controles zijn goed en ik heb als er niet stiekem een celletje is gaan wandelen,  weer net zoveel kans als iedereen op zo’n vervelend vlekje.
Om het medisch bulletin even compleet te maken mijn voet is nog steeds niet volledig hersteld. In december heb ik mij laten verwijzen naar de orthopeed waar ik pas in april terecht kon.
Diagnose, mindering van kraakbeen, dus artrose, dus slijtage… Niets aan te doen, misschien helpt een stugge zool, wel blijven bewegen en  aanvaarden. Nou dat heb ik al genoeg geoefend dus ik was daar niet blij mee dus verder gaan shoppen; orthopedisch schoenmaker,  sportarts die weer naar een loopcentrum verwees, maar allemaal zeiden ze ga nou niets meer wijzigen vlak voor je vakantie.
Ik heb een tweede paar schoenen meegenomen, mijn hardloopschoenen zodat ik wat af kan wisselen. 

Ik ondanks de klachten geprobeerd mijn wandel conditie een beetje op peil te houden door per dag zo’n 5-7  km te lopen en zo’n tweemaal per week 10-12 km waarmee ik de klachten redelijk stabiel kon houden. De laatste weken ook al een paar keer 20 km gelopen en dat ging goed.
Ik ga dus voel goede moed beginnen rustig aan en af en toe rustdag.
Met bepakking heb ik niet veel getraind en door de extra schoenen en slaapzak en een extra rokje is mijn rugzak wel bijna 1,5 kg zwaarder dan mijn vorige trip, dus zullen zien…..

Nog meer voorbereidingen      

Afgelopen winter heb ik  in Molenhoek een cursus Spaans voor beginners gevolgd. Een ontzettend gezellig groepje met een erg leuke en kundige juf. Nou dit was voor mij natuurlijk ook  wel weer een uitdaging want een boekje lezen is niet echt handig en een beurt krijgen vond ik daardoor ook erg lasrig en ongemakkelijk. Na drie lessen begon mijn achterstand al op te lopen en ik overwoog te stoppen, stress …… maar toen bedacht, laat het los 😎 ben het lekker  blijven volgen en liet mij elke week onderdompelen in de Spaanse conversatie van mijn medecursisten en bedacht dat alles wat ik op zou pikken meegenomen was en dat voelde een stuk beter. 
Ik probeer nu  nog wat woordjes er in te krijgen en ik kan tenminste een gesprekje beginnen in het Spaans en dat voelt beter dan gelijk in het Engels te moeten beginnen.

Ik heb steeds geroepen dat ik Één april weer zou vertrekken.
Huub wordt 18 mei 21 jaar dus het was voor mij of zes weken ervoor of later.
Maar zo in januari en februari moest ik er niet aan denken om op 1 april alweer te vertrekken.
Waarom weet ik niet goed de tijd ging snel ik was druk, ik durf het haast niet te schrijven maar de tijd glipte door mijn vingers.
Nou dan maar weer in het najaar dacht ik.
Maar dat had natuurlijk ook wel weer zijn nadelen bijvoorbeeld het laat licht worden in de ochtend waardoor ik moest wachten om te starten met wandelen.
Toen maar eens een internet onderzoekje gestart naar de temperaturen in juni en dat ziet er nog redelijk uit.
Er zullen wel warme dagen zijn maar als je om 6.00 uur begint te lopen ben ik om 14.00 uur wel klaar hoe kan ik siësta houden. Ik zal denk ik nooit 25 of 30 km per dag gaan lopen met deze voet dus besloten na Huub zijn verjaardag te vertrekken op tweede pinksterdag vlieg ik naar Madrid dan nog een stukje met de bus naar Burgos en waarschijnlijk neem ik daar dan weer de taxi naar castrrojeriz. Een bekend reisschema maar nu gewoon anders om. Ik merk dat ik er helemaal niet tegen op zie. Ik weet nu wat mij te wachten staat en ik heb er erg veel zin in.
Vorig jaar had Huub al gezegd ergens een stukje mee te willen lopen.
Dat plan heeft hij nog steeds.
Al eens even gekeken wat een goede plek voor hem is om naartoe te vliegen. Dat is nog niet zo simpel eigenlijk kan hij alleen op Leon of Santiago rechtstreeks vliegen. Een andere plek is lastig te bereiken veel gedoe met openbaar vervoer.
Nu gepland dat Huub naar Santiago komt en dat wij dan samen doorlopen ‘het einde van de wereld’ naar Fenisterrra .
Eigenlijk vind ik dit wel heal leuk omdat ik dan mijn tocht naar Santiago alleen kan afmaken. Het stukje van Santiago naar Fenistarrra  is eigenlijk een kleine camino dus dat is ook hele leuk omdat dan te doen met z’n tweeën. Van af de Atlantische kust rijden veel bussen naar